De kust langs

*Even vooraf: Wat leuk dat we zoveel reacties krijgen op onze reis. Rob V. bedankt voor je uitgebreide uitleg over de vreemd aangeklede Portugees.
Met mijn hart gaat het intussen prima (n.a.v. diverse ongeruste vragen). Ik had deze week voor controle moeten komen, maar ja, dat heb ik maar even uitgesteld tot maart. De assistente van de cardioloog was zeer verbaasd over mijn afzeggen van de afspraak. Ik ben steeds meer geneigd om de booster met Moderna de schuld te geven…(?)
Oké en dan nu verder met het verhaal van onze reis:

Donderdag 13 januari 2022 Naar Montemor o Velho
We kwamen gisteren vrij laat aan in Lorvaõ; het begon al te schemeren. Dus vanochtend eerst maar ter plekke rondkijken. We zagen gisteren al het enorme kloostercomplex. Om 9.00 uur staan we al bij de ingang. We betalen de entree en de jongeman vraagt ons of we een rondleiding willen…nou graag. Hij draait de toegangspoort op slot en neemt ons mee voor een rondgang, terwijl hij veel vertelt over de interessante geschiedenis van dit klooster en de kerk. Er liggen veel nonnen en monniken begraven in de kloostertuin. Opmerkelijk is dat de grote, rijk versierde stenen voor liggende doden zijn en de kleine met alleen een jaartal erop, voor rechtopstaande doden, afhankelijk van de rijkdom van de familie. Ook het verhaal over de koningin van León, (Thérèse van Portugal) is bijzonder; toen haar huwelijk met haar neef, koning Alphonso IX, nietig werd verklaard, nam ze het benedictijnenklooster over en stichtte er een cisterciënzerklooster met 300 nonnen. Tot haar dood in 1250 leefde ze daar. Aan het einde van zijn rondleiding geeft de gids ons de tip om aan de overkant, in de pastelleria, wat speciale lekkernijen te proberen, uniek uit Lorvaõ. (Zoals de monniken ze vroeger maakten). Natuurlijk volgen we dit advies op en kopen wat lekker uitziende baksels. Om kwart voor 11 vertrekken we dan, voor een rit voornamelijk langs de Mondego. Af en toe stoppen we even voor een fotomomentje bij uitzichtpunten. We verlaten het berglandschap en in San Martinho do Bispo, op een grote parking tegenover Coimbra, wandelen we een uur langs de rivier en via een brug en een winkelstraat weer terug. Parkeerkosten: 75 cent voor 2 uur, die door een dame in een hokje worden geïncasseerd. Dan gaat het verder door natte rijstakkers van de brede delta naar Montemor o Velho, waar we onderaan het kasteel parkeren. Algauw klimmen we via de (stilstaande?) roltrappen omhoog naar het imposante kasteel. Er zijn mannen aan het werk : de boel wordt gerenoveerd en we kunnen niet binnen kijken helaas. Dan via een omweg weer omlaag, de Velho Rio Montego langs, (een oude tak van de hoofdrivier). We zien hier o.a. ooievaars, aalscholvers, en koereigers. We besluiten hier vannacht te blijven en morgen door te rijden naar de kust en de monding van de Mondego.

Vrijdag 14 januari 2022 Naar de kust, Costa de Lavos
Na de gebruikelijke ochtendrituelen en een bezoekje aan de Lidl gaat het verder de Mondego langs. De eerste stop is in Vila Verde, vlak voor Figueira de Foz. In een stil paadje vlak bij het water en net over het spoor parkeren we en wandelen langs het moerasachtige gebied van de Mondego tot aan het station van Fontela. Zo’n 3 km. Het levert wat aardige plaatjes op van wulpen die scharrelen in de slikgrond. Verder nog wat reigers, zwarte spreeuwen, kwikstaarten, meeuwen en een ijsvogel. Vanaf hier is de hoge brug te zien, die van Figueira de Foz naar de overkant van de brede monding gaat. Nog 25 km te gaan tot aan de camperplaats in Costa de Lavos. We zijn er ruim voor de middag en hebben keuze uit mooie plaatsen. Het is er (nog niet) druk. Er is gratis service (grijs water en toilet legen). Wat een tof plekje, net voor het dorp, pal aan het strand en toch beschut door de duinen. We gaan meteen een rondje maken; via een vlonderpad langs het strand tot aan het einde van het dorp en door wat straatjes weer terug. We zien een tweetal terrasjes, een restaurant en een buurtsupertje. Meer is het ook niet, maar voor ons genoeg. Hier houden we het wel even uit de komende dagen. Na de lunch, naast de camper in de zon, lezen we even een tijdje en gaan dan op weg voor een strandwandeling in zuidelijke richting. We zien op het nagenoeg lege strand behalve een paar vissers, steeds groepjes strandracertjes (drieteenstrandlopers en strandplevieren). Jammer dat er ook zoveel plastic is aangespoeld. Na drie en een halve kilometer komen we in het volgende dorpje : Leirosa. We vinden een barretje waar we wat te drinken pakken. Eigenlijk zou ook hier om een QR-code moeten worden gevraagd, maar dat gebeurt niet. Er zijn een aantal gasten, waarvan er enkele driftig kraskaarten open krassen. En natuurlijk staat er een tv aan. Dan gaat het dezelfde weg over het strand weer terug onder een blauwe lucht, de zon nu in de nek en de maan op twee uur. Die zien we trouwens de afgelopen dagen steeds duidelijk overdag. Terug bij de camper zitten we nog buiten tot de zon onder gaat. Ik maak paella met verse garnalen die door Nart worden gepeld. Af en toe rijden er nog wat campers binnen, maar druk is het niet.

Zaterdag 15 januari 2022 Costa de Lavos
De dag begint met wat bewolking. Om negen uur komt de bakker luid toeterend het terrein oprijden: er staat al een handjevol klandizie klaar bij de middelste lantaarnpaal. Tegen half elf, de zon begint er goed door te komen, trekken we de wandelschoenen aan en gaan op pad. Eerst het dorp uit en dan in noordelijke richting naar São Pedro, dat aan de Mondeo ligt, pal tegenover Figueras do Foz. Helemaal over het strand. De zee is wat wilder dan gisteren. Af en toe loopt het moeizaam door het mulle zand. Na een kilometer of 6 zijn we er; we komen 1 keer een wandelaar tegen en er staan een aantal vissers met grote hengels. Via de boulevard maken we een bocht voor het ziekenhuis langs en komen aan de oostzijde van het dorp waar de Rio Pranto in de Mondego uitloopt. Bij de rotonde is een pastelleria, waar we binnenlopen voor een kop thee en iets erbij. Ik neem een pasteis de nata, Nart een wat groter formaat bladerdeeg-ding. Dan vervolgen we onze route weer in zuidelijke richting, dwars door het dorp weer richting strand. In een “parque de merendas” net voor de duinen staan tientallen picknicktafels, compleet met BBQ-mogelijkheid. De dennenbomen zorgen voor schaduw. Hier eten we onze boterhammen op. Dan gaat het dwars door het duingebied naar het strand en lopen we de laatste 5 km terug naar Costa de Lavos. We zitten nog even buiten, maar de wind is fris en de zon verdwijnt achter de wolken. Morgen maar weer een stukje verder de kust langs.

Zondag 16 januari Naar Praia de Vieiras.
We rijden vandaag maar 35 kilometer zuidwaarts naar een mooie camperparking aan het strand van Vieiras. We zetten de camper vlak naast het riviertje de Liz, dat 50 m verder in de oceaan stroomt. Er staan al best veel campers, voornamelijk Portugese. We wandelen eerst via een brug verderop naar de overkant om daar het duingebied en het strand te bekijken. We passeren een picknickplaats waar veel gezinnen aan de lunch zijn. Dan weer aan deze kant van de rivier en via de vlonderpaden naar de boulevard. Het is er druk met flanerende mensen en kinderen. Automobilisten hebben moeite een parkeerplek te vinden en de terrasjes lopen vol. De boulevard lopen we af tot aan het einde, waar de vissershutten staan en gaan dan via achterafstraatjes weer terug. Er staan kleurig gestreepte kramen van visverkopers en het aantal visrestaurantjes is aanzienlijk: keuze genoeg voor vanavond. Bij een strandtent kunnen we nog net een leeg tafeltje bemachtigen en nemen wat de drinken. Altijd leuk om mensen te bekijken, die op het terras zitten of langs lopen. Als we tegen zeven uur terug lopen naar de boulevard, is die vrijwel uitgestorven. Hier en daar nog een auto. We kiezen het dichtstbijzijnde visrestaurant met de naam:”Naufrágil”. We worden hartelijk ontvangen en moeten onze QR-code laten zien. Op een groot scherm worden de weekend voetbalwedstrijden uitgezonden, zonder geluid. Er zijn nog 2 tafeltjes bezet en er komt een groep van 8 man binnen, die gedurende de hele maaltijd praktisch geen woord met elkaar wisselt. Heel opmerkelijk! We nemen als voorgerecht een bruchetta: geroosterde toast met tomaat, vis en kaas. Dan daarna dorade, heerlijk gegrilde vis met salade en als toetje nog een soort ijsje. Samen met een glas Vinho Verde een heerlijke maaltijd! De bediening komt wel 5 of 6 keer vragen of alles smaakt (hij praat wat Engels). Ondertussen kan ik via de wifi een nieuw luisterboek op mijn telefoon downloaden; kan ik weer even vooruit. Als we terug lopen zien we dat de maan bijna vol is. Op de camperparking staan nog maar 5 campers. Met het geluid van de branding op de achtergrond zullen we heerlijk slapen.

Maandag 17 januari 2022 naar Porto de Mós
Het eerste wat vandaag moet gebeuren is dat Nart zijn INR waardes moet doorgeven aan de trombosedienst. Daarvoor prikt hijzelf en een druppel bloed geeft de waarde aan. In eerste instantie lukt dat niet: de code geeft aan dat het apparaat te koud is. Een half uur later lukt het wel en daarna krijgt hij een nieuw doseerschema door gemaild. Verder ligt er weer een stapel wasgoed. We rijden naar Pataias waar een Intermarché is met wasmachines. Dezelfde procedure als de vorige keer: kind kan de was doen! Ondertussen loop ik even een grote Chinese bazaar binnen aan de overkant. Daar is altijd wel wat te vinden. Om half een, als we ook weer de watertank hebben vol gegooid, rijden we door naar Porto de Mós. Dit stadje schijnt een bezoek waard te zijn en ligt aan de rand van het natuurgebied Parque Natural das Serras de Aire e Candeeiros. Dit is een kalksteenlandschap met weiden, olijfbosjes, stenen muren, grote spectaculaire spelonken met grillige rotsformaties en grotten. Ook nestelt hier de alpenkraai. De camperparking ligt pal aan een mooi park met picknicktafels, minigolfbaan, speeltoestellen en beeldhouwwerken. We lopen na de lunch even de toeristeninfo in, om een boekje met wandelmogelijkheden en een stadsplattegrondje op te halen. In de stralende zon gaan we op weg naar het kasteel, dat we van ver af al op de heuveltop zien liggen. Het is een bizar kasteel, oorspronkelijk een Moors fort, dat door opeenvolgende christelijke koningen door de eeuwen heen werd herbouwd. Het huidige uiterlijk heeft groene torentjes en dateert uit 1420. Als we eenmaal naar boven zijn geklommen staan we voor een dichte poort: het is maandag. Dus gesloten. Maar alleen het uitzicht over de stad en omgeving is de moeite al waard. We dalen weer af via een kerk, een kapel en door smalle straatjes tot we weer bij het park komen en de camper. Ik ga een potje koken in de Omnia. Ik maak graag hartige taarten en zonder oven gaat dat moeilijk, behalve in de Omnia die gewoon op het gas kan. Al verschillende keren heb ik wat uitgeprobeerd en meestal lukt het goed, zo ook de quiche van vanavond, een met bieten, prei en geitenkaas. Die is ook wel een foto waard.

Door Noord Portugal

Zaterdag 8 januari 2022 Naar Macedo de Cavalairos
Het is ’s morgens koud, glad en mistig in Bragança. Een mooie gelegenheid om deel 2 van de reis op Reismee te zetten. We rijden net na 11.00 uur weg uit de stad. Amper 10 minuten daarna is de mist volledig verdwenen en gaan we onder een mooie zon en door een uitgestorven landschap naar het stuwmeer van Azibo. Er staat een infobord met een uitgezette wandeling, dus daar gaan we. De route loopt gedeeltelijk langs het meer en gaat via fikse klimmetjes heuvel op heuvel af, met steeds mooie uitzichten. Op het voor ons verste punt gaat het dezelfde weg weer terug. Nadat we nog een tijdje, terug bij de camper, tijdens het uitrusten, een troep vinken hebben geobserveerd, rijden we door naar Macedo de Cavalairos. Bij het zwembad is een parking (met service) speciaal voor campers. We gaan op zoek naar een restaurant tijdens een rondje centrum. We waren het even vergeten, maar straathonden zijn hier de gewoonste zaak. Meestal trekken ze in groepjes rond op zoek naar eten. Restaurants gaan hier pas om 19.00 uur open en het valt niet mee om er één te vinden; veel zijn er gesloten (tijdelijk of permanent?) Het wordt uiteindelijk Cantinho da Espanhola, ja een Spaans eethuis. We eten er een heerlijke paella en drinken er een Vinho Verde bij : perfect! Dat de televisie er aan staat nemen we maar voor lief, een gewoonte die we ook nog kennen van voorgaande jaren. Als we vertrekken zijn we nog steeds de enige gasten….

Zondag 9 januari 2022 Naar Torre de Moncorvo.
We willen verder afzakken richting de rivier de Mondego, die langs Coimbra loopt en bij Figueira de Foz in zee eindigt. Uit onze Capitoolgids kiezen we een stadje met de mooie naam Mirandela. Het ligt maar 20 km verderop en we parkeren vlak aan de rivier de Tua. Het stadje is net zo mooi als de naam met fraaie parken langs de rivier en een Romeinse brug met 20 bogen die nu alleen voor voetgangers is. Bij het toeristenkantoor zien we een bewegwijzerde wandeling beginnen, die aan de overkant langs de Tua loopt. Wandelschoenen aan, lunchbox mee …het is prima wandelweer. We gaan op pad via die brug. We komen eerst langs moestuinen met heel veel koolsoorten, (Portugezen zijn kampioen in het eten van kool) Verderop zien we kurkeiken, olijfbomen eucalyptussen, mimosa en blaffende honden ; geen wandelaars. Alleen 4 crossmotoren, die ons stuivend voorbij racen, terwijl wij aan de boterhammen zitten.. Bij een stuwdam in de rivier keren we om en lopen dezelfde weg terug. We rijden daarna nog een eindje verder naar Torre de Moncorvo via een schitterende route door de bergen met wijngaarden op de terrassenhellingen. Een klein weggetje van Vila Flor naar Sanpaio geeft schitterende panorama’s ( de weg heet ook zo, zien we op de borden staan) en mooi zicht op een in de diepte liggend stuwmeer .In Torre de Moncorvo, bij de sportvelden, waren we al eerder: begin januari 2018. Toen maakten we een route langs de Duero. Er is zicht op de stad en zelfs een toilet en douche (koud!) zijn beschikbaar. De temperatuur is aanzienlijk opgelopen, de verwarming blijft voorlopig uit.

Maandag 10 januari Naar Trancoso
We gaan eerst naar de Intermarché in Villa Nova de Foz Cõa om boodschappen te doen. Ik hoopte er al een beetje op en inderdaad is hier een mogelijkheid om de was te doen. We hadden al een aardige hoeveelheid. Voor 8 euro kan er 18 kilo in de wasmachine. Ondertussen worden er boodschappen gedaan. Een half uur later is de droger ook klaar en kan alles de kast weer in. Om twaalf uur vertrekken we dan richting Marialva, nu door een ruig landschap. De wegen zijn weer uitgestorven. Marialva bestaat hoofdzakelijk uit de ruïnes van een middeleeuwse stad. Granieten muren, stukken van beeldhouwwerk en een opvallende schandpaal wekken samen met het imposante kasteel de indruk van vergane grootheid. We zien een kerk, een kapel en bouwvallige huisjes. Hier en daar wordt gewerkt aan restauratie. Na lunch op een muurtje in de zon rijden we nog 14 kilometer verder naar Trancoso Bij de stadspoort is een grote parking waar we een mooi plekje vinden. Natuurlijk gaan we meteen op pad. De stad was in 1283 een huwelijksgeschenk van koning Daris aan zijn bruid Isabel. Hij liet de muren bouwen, die de stad nog steeds omringen, samen met een flink kasteel. Binnen de muren zijn een aantal kerken te vinden, een kapel, een museum en een paar pleinen, waarvan één met een joekel van een boom. In de smalle straatjes zijn allerlei soorten winkeltjes gevestigd en aan verschillende zijden zijn poorten met mooie bogen en kantelen. Om 16.00 uur hebben we alles wel gezien en gaan terug naar de camper; we blijven hier vannacht.

Dinsdag 11 januari Naar Carregal do Sal
Al om 9.00 uur zijn we op weg. Het was vannacht best koud en nu staat er een frisse wind. Maar de zon schijnt. Vandaag willen we zo goed als het kan, de rivier de Mondego volgen. Deze ontspringt in de Serra da Estrela, de grootste bergketen op het vaste land van Portugal. Met een hoogste piek van 1993 m. Wij rijden aan de noordkant van dit gebergte langs. Na 234 km mondt de Mondego uit in de Atlantische oceaan bij Figueira de Foz. Onderweg willen we nog allerlei interessante plaatsen aandoen. Zo lezen we dat in Celorico de Beira speciale kaas wordt gemaakt: de Serra-kaas. Dit is de beste kaas van Portugal en wordt gemaakt van schapenmelk uit de Serra da Estrela en wordt gestremd met distel. Bij kamertemperatuur gaat de kaas lopen en wordt er dan uitgeschept via een gat in de korst. Na wat smalle straatjes te zijn doorgereden, komen we uiteindelijk op de parking. We gaan op zoek naar het kaasmuseum en het kasteel. Van het kasteel staan alleen de muren en een toren er nog, na een aantal grensconflicten met Spanje. Het is aardig klimmen er naar toe. Halverwege zien we ineens “Solar de queijo” op een groot gebouw staan. Een kaashuis dus. We kijken even binnen rond; het ziet er erg mooi en leerzaam uit. We zien toch maar af van het kopen van zo’n kaas, toch gauw anderhalf à twee kilo zwaar! Dan verder omhoog naar het kasteel, vanaf de kantelen is er een weids uitzicht over de vallei en de bergen verderop. Het centrum uitrijden gaat heel wat makkelijker dan er in. Tussen Nelas en Seia passeren we voor de eerste keer de Mondego. Net over de brug is een kleine parking, waar we meteen even lunchen en een kort wandelingetje en natuurlijk foto’s maken. Twintig km verder zoeken we een nieuwe camperplaats in Carregal do Sal op. Super lux is het hier: toiletten, douches (ook warm), wastafels, wifi en de gebruikelijke service. Zelfs toiletpapier, zeep en handdoekjes zijn aanwezig en volgens de aantekenlijst wordt er twee keer per dag schoon gemaakt. En dat allemaal gratis en voor niks. We maken nog een rondje door het centrum, waarbij we ons verbazen hoe men hier bezig is met alles op te knappen. Nette stoepen, parkjes en plantsoentjes. Bij een speel/sportterreintje ( ziet er ook heel nieuw uit) is een terrasje met gele Lipton stoeltjes. We gaan in de zon zitten en bestellen een wijntje. Enkele tafeltjes zijn bezet. Als we bij de camper terug zijn babbelen even met een enthousiaste Noor die naast ons staat met zijn camper. We nemen een lekkere douche en bekijken wat wandelfoldertjes die beschikbaar zijn in het toiletgebouw. Misschien wat voor morgen?

Woensdag 12 januari 2022. Wandeling langs de Mondego
Na wat gepuzzel hebben we een wandeling uitgekozen die vlakbij begint. We rijden de 8 km erheen, nadat we nog even bij de “Pingo doce” boodschappen hebben gedaan. Net na de brug is een parkeerplek. We kunnen links of rechts de rivier langs via de GR 48. Linksom is het 8,3 km en rechtsom 5,8 km. Het is geen rondwandeling dus moeten we de zelfde route weer terug. We kiezen voor die naar de granieten brug (Atalhada brug), rechtsom. De lucht is strakblauw en de zon doet z’n best. Het pad is breed en onverhard en staat vol met Mimosabomen, bijna in bloei. Het gaat meestal hoog boven de rivier langs, en af en toe daalt het pad tot vlak bij de oever. 1 km voor het eindpunt is een picknickplek; prima voor de lunch. Van de mooie brug is niks te zien; de oevers zijn hier dicht begroeid met eucalyptusbomen en ander struikgewas. Op het laatste stukje terug zien we nog een klein paadje naar de oever beneden. Daar aangekomen hebben we mooi zicht op de brug waar we geparkeerd staan, reusachtige boulders links en rechts en een oude watermolen. Er lijkt een soort strandje te zijn in een flauwe bocht van de Mondego. Al met al een schitterende dag! We rijden nog een stukje door richting Coimbra en passeren onderweg nog een groot stuwmeer. In Lorvaõ vinden we, na nogal wat bochtenwerk en spectaculaire uitzichten, op een pleintje voor de Igreja Matriz de camperplaats. Ziet er prima uit.

Van Spanje naar Portugal

Maandag 3 januari 2022 naar Embalse Ullibarri
Weg uit Hernani met een mooie blauwe lucht, naar het stuwmeer vlak bij Vittoria Gasteiz. We tanken bij de Cepsa op de route en het is mistig onderweg. Na een bergpas trekt de mist op en laat de zon zich zien. We komen op een mooie parking met info over wandel-en fietsroutes Het hele stuwmeer rond is 48 km. We kiezen voor een wandeling van 13 km om een gedeelte van het stuwmeer heen. We nemen een lunchpakketje mee en gaan op pad. Wat een rust hier; auto’s zijn niet toegestaan. We komen langs een oude vervallen kerk met ooievaarsnest. Overal langs het pad zien en horen we vogels in de struikbegroeiing en ook op het water is van alles te zien. ( o.a. ooievaars, kraaien, waterpiepers, futen, heel veel meerkoeten, kuifeenden, wilde eenden, aalscholvers, roodborstjes, zilverreigers, cirl-gorzen, slobeenden, krakeenden, eksters, buizerds, blauwe reigers en mussen). We passeren 2 bruggen. Af en toe komen we wandelaars of fietsers tegen. En dat alles onder een heerlijk zonnetje. Als die onder is ,is het stikdonker; geen één lantarenpaal en geen verkeer. We hebben een prima overnachtingsplek hier.

Dinsdag 4 januari 2022 Naar Burgos.
Op weg naar Burgos. Na 20 km, in Vittoria Gasteiz, gaan we “ontzorgen” op een prima plekje. Wat later lopen we vast in het drukke centrum om een Lidl te vinden. Dan maar door, in Burgos is vast ook een super te vinden. Halverwege maken we een lunchstop in Breviesca en knopen er een wandeling langs het riviertje de Oca aan vast. Dan door naar Burgos. Hier waren we een jaar of 10 geleden al eens. De Kathedraal is indrukwekkend kan ik me nog herinneren. Het verkeer ook, tjonge jonge wat een chaos van wegen. Uiteindelijk vinden we een supermarkt en wat later de parking waar campers kunnen overnachten. Veel parkeerplaatsen die bestemd zijn voor campers zijn door personenauto’s in beslag genomen. Ondertussen is het bewolkt geworden. We willen toch wel de kathedraal nog eens bekijken en via de Río Arlanzón lopen we er heen, zo’n 2,5 km. We zijn er bijna of het begint serieus te regenen. Onder de doorgangspoort schuilen we even maar het lijkt voorlopig niet op te houden. In een winkeltje om de hoek kopen we een grote paraplu en vervolgen onze weg. We kijken even binnen in de Kathedraal; het is er best druk. Dan via een route door het centrum weer terug naar de camper. Ik loop te soppen in mijn schoenen, die verre van waterproof zijn. Na opwarmen aan de slag met een maaltijd koken: vandaag een venkel-zalm-risotto. Het is ondertussen weer opgehouden met regenen. We bekijken de route voor morgen.

Woensdag 5 januari 2022 naar León
We doen rustig aan vanochtend. Tegen tienen zijn we op pad. We rijden door een kaal en heuvelachtig landschap. Deze rustige weg heet hier Via de Santiago de Compostella. Ver voor ons is de lucht donker. Tegen elven stoppen we in Carrión de los Condos, duidelijk ook een pelgrimsplaats. We maken een rondje door dit kleine, levendige stadje met o.a. een pelgrimskerk en een oud klooster. Als we net weer verder rijden begint het te regenen. Een half uur later is die in natte sneeuw veranderd en weer wat verder blijft de sneeuw ook liggen! We rijden in een voorzichtig tempo verder en bereiken veilig de parking in León. We zijn er inmiddels achter dat gemotoriseerde stepjes een officieel vervoersmiddel zijn. Volgens verkeersborden mogen ze op de busbaan, waar ook taxi’s en fietsers rijden We hebben geen zin in weer een nat pak dus wachten we tot het tegen vier uur alleen nog maar miezert. Dan gaan we met paraplu en warm aangekleed het centrum in om de architectonische meesterwerken van deze stad te bekijken. Dat zijn er heel veel! Allereerst de 13^de-eeuwse gotische kathedraal met een reusachtig en prachtig roosvenster, en honderden glas-in-lood ramen. Er zijn mooie beeldhouwwerken, een schitterend altaar en koorbanken met kunstig houtsnijwerk. Het volgende dat we bezoeken is het Panteón Real met aangrenzend museum dat één van de waardevolste monumenten is van Spanje. Schatkamers vol met overblijfselen van vroegere koningen van Castilië en León. De Romaanse basilica huisvest de relikwieën van Sint Isodorus en in de grafkelders liggen 23 koningen en koninginnen en hun kinderen onder een plafond met oude fresco’s. Ook de Hostal de San Marcus is indrukwekkend, gebouwd door de ridders van Santiago. De gevel is ruim 100 meter lang en twee verdiepingen hoog. Het gebouw was ooit een ziekenhuis en een gevangenis. Nu is het een luxe Parador (hotel), een kerk en een museum. Het is al donker als we teruglopen. Het krioelt op straat van de gezinnen. Veel mensen lopen met grote taartdozen in de armen, waarschijnlijk gevuld met de traditionele 3-koningentaart. Verschillende wegen zijn autovrij gemaakt en bij de verlichte fontein staan mensen te wachten op …een optocht misschien? Op diverse plaatsen staan kermisattracties en heel veel straten zijn prachtig verlicht. Wij lopen terug naar de camper om op te warmen en wat te eten. De voetgangersbrug waar we naast staan is helemaal versierd met lampjes. Morgen zijn alle winkels dicht i.v.m. 3-koningen, het is een nationale feestdag.

Donderdag 6 januari 2022. Naar Zamora
Het is echt koud vannacht; we laten onze verwarming op een laag pitje aan om te voorkomen dat het water bevriest. Alles is wit van de rijp. De stad lijkt uitgestorven als we vertrekken. Ook onderweg naar Benavente is er amper verkeer op de weg. We dubben erover om wel of niet nu naar Portugal te rijden. We moeten nl. aan de grens een negatieve coronatest laten zien die niet ouder is dan 48 uur en we zijn er nog niet achter waar we die kunnen halen. Vandaag in ieder geval nergens, want alles is dicht. We besluiten eerst maar eens wat zuidelijker te gaan in Spanje, in de hoop op beter weer. Zamora lijkt een goede keus, want er is veel te zien volgens onze ANWB-navigator. We zijn er tegen twaalf uur op een prima uitziende camperplek vlak tegen het centrum aan. Het is in ieder geval een aantal graden warmer dan in León. We wandelen naar het gefortificeerde historische centrum dat boven de rivier de Duero ligt. Naast het kasteel ligt de 12^e eeuwse kathedraal met een koepeldak bestaande uit 16 panelen. Helaas zijn we net te laat voor een bezichtiging binnen…o ja, alles is dicht tussen 14.00 uur en 16.00 uur. We lopen langs verscheidene prachtige kerken naar de Plaza Mayor, dat een gezellig plein is met cafeetjes die open zijn. De meeste gasten zitten buiten aan het bier of de wijn. Wij drinken toch maar binnen iets, even tijd om op te warmen. We zien een apotheek die open is en vragen binnen of ze een antigeentest kunnen afnemen met document als bewijs. Nee dat kan niet; we moeten daarvoor maar naar een Centro de Salud, (een soort dokterspost) maar die zijn vandaag gesloten. We besluiten om morgen eerst naar het toeristenbureau te gaan voor informatie en daarna te beslissen of we al dan niet de grens over gaan naar Portugal. Al met al toch een leuke dag met veel mooie bezienswaardigheden.

Vrijdag 7 januari 2022 naar Bragança, (Portugal)
Om half 10 lopen we richting het toeristenkantoor. Halverwege zien we een grote farmacia; we gaan het hier nog een keer proberen. De juffrouw is zeer behulpzaam en geeft ons een adres waar we zonder afspraak een coronatest kunnen laten afnemen. We vergeten het toeristenkantoor en gaan naar het opgegeven adres, zo’n 2 km verderop. Na even wachten zijn we aan de beurt en na de test en 35 euro pp aftikken kunnen we een kwartier later het document ophalen. De dame wenst ons goede reis. Het is gelukt! Terug bij de camper gaat de zon schijnen en na LPG en Diesel innemen gaan we op weg naar de Portugese grens, die we om 13.00 uur passeren. Eigenlijk is het al 14.00 uur, maar in Portugal is het een uur vroeger. Het landschap is ondertussen bergachtig geworden met veel wilde variatie. De camperparking is pal onder het kasteel van Bragança; een rustig plekje. Er staat ruim 2000 km op de teller. Natuurlijk gaan we meteen op pad. Bragança ligt op een heuvel. Oorspronkelijk was het een ommuurde citadel, waarvan het kasteel uit 1187 (met wachttorens en kerkers) en de Santa Mariakerk goed bewaard zijn gebleven. Er staan nog steeds bewoonde huisjes en een schandpaal. Over de dikke muren is een wandeling te maken met zicht op het centrum en de wijde omgeving. We lopen via de andere poort het centrum in, wat ons eigenlijk wat tegenvalt. We wilden vandaag uit eten gaan, maar vinden niks geschikts. Er is veel dicht. Dus via een omweggetje langs een riviertje terug naar de camper; hier zien we veel vervallen en onderkomen huisjes aan hobbelkeienstraatjes. Als de zon ondergaat is het meteen fris…morgen maar weer wat verder naar het zuiden afzakken; er is genoeg te zien.

België en Frankrijk door.

Van Waalre naar Hernani (S)

Maandag 27-12-2021:
Dit is uiteindelijk toch niet de datum van vertrek geworden.. Als aan het einde van de middag mijn migraine is weggetrokken staan de spullen klaar om een dag later te vertrekken.
Dinsdag 28-12-2021:
Doodmoe en klam van het zweet kom ik van mijn vroege ochtend-ommetje terug. Ik ga liggen, want ik ben duizelig en probeer mijn hartslag zo weer tot rust te brengen; dit heb ik nog nooit meegemaakt! Na een uurtje is het nog niet beter. Mijn hart is nog steeds op hol. Nart dringt aan om de huisarts te bellen en na een bezoek, word ik meteen doorgestuurd naar de “eerste-hart-hulp” in het Maxima. Na alweer een hartfilmpje en bloedafname komt de cardioloog met de conclusie en een uitleg: een hartritmestoornis die “boezemfibrillatie” wordt genoemd. Niet levensbedreigend! Ik ga aan een infuus met een medicijn en binnen no-time is de hartslag weer normaal. Na twee uur afwachten, mag ik weer naar huis en voel me weer kiplekker. Wel krijg ik nog een vervolgafspraak om te praten over medicatie.. ergens in maart als we weer terug zijn.
Woensdag 29-12-2021:
Vandaag dus eindelijk op weg. We willen Antwerpen omzeilen en laten ook Brussel links liggen We rijden tot aan Mouscron (Moeskroen) aan de Franse grens vlak bij Lille. Onderweg pauzeren we even in Baasrode voor een nat wandelingetje langs de Schelde. Heel veel regen onderweg en alles is grijs en grauw. Net voor donker komen we op de parking naast de kunstacademie in Mouscron. We lopen nog even door het centrum dat verbazend uitgebreid is ingericht in kerstsfeer met markt-kraampjes, lichtobjecten en feestversieringen.
Donderdag 30-12-2021:
s’ Morgens schiet er een koppelstuk van de badkamerkraan los met als gevolg een waterballet…. Nart gaat dit probleem te lijf. Ondertussen ga ik geld pinnen. Tegen half 10 is alles weer in orde en gaan we op weg. Het schiet vandaag wat beter op. De grens met Frankrijk passeren we bij Wattrelos. Dan gaat het via Lille, Arras en Doulans naar Saint Riquier, waar we een stop maken voor de lunch en dit heel oude en mooie stadje bekijken. Het heeft een Abdij, een klooster en nog wat mooi bewaard gebleven gebouwen. Bij Abbeville steken we de Somme over en na Rouen (waar de zon begint te schijnen!) rijden we langs de Seine door naar Nonancourt waar we bij de Mairie en de brandweer een prima overnachtingsplekje vinden. Er is gratis service aanwezig en meerdere camperaars weten deze plek te vinden. Ook hier een wandelingetje door het stadje dat doorsneden wordt door het riviertje de L’Avre.
Vrijdag 31-12-2021:
De laatste dag van het jaar 2021… Met een “irritante” schittering van de zon op de voorruit gaan we op weg. We doen even de Aldi aan voor wat laatste boodschappen en rond lunchtijd stoppen we in Chateaudun. Hoog op de stadsmuur staat een imposant kasteel. We maken een wandeling omhoog en bekijken het historisch centrum met o.a. een ruïne van een kerk uit de 6^e eeuw; er is niet veel van over.
Dan weer verder. We tanken bij de Intermarché en steken de Loire over bij Tours. Tegen vieren komen we in het gehucht Chezelles aan. Wat huizen aan een doorgaande straat, meer is het niet. Een eindje van de weg af is een camperplaats dicht aan het riviertje de Clain. Er staan al drie campers. Wat een rust hier, een prima plek voor een jaarwisseling. Maar eerst nog even de benen strekken. We passeren een menhir, midden in een weiland en iets verder op staan de overblijfselen van een Gallo-Romaans amfitheater. Zo te zien wordt er nog steeds gezocht naar archeologische restanten, want er staat een hek omheen en is op bepaalde dagen geopend. De avond brengen we door met een kaartspelletje en Peter Pannenkoek en in alle rust glijden we 2022 in. Als de diverse appjes met nieuwjaarswensen gelezen en beantwoord zijn gaan we slapen…geen knal gehoord!!
Zaterdag 1 januari 2022:
Om half 10, na een prachtige zonsopgang met nevel over de velden, vertrekken we. De ringweg om Poitiers stikt van de rotondes en stoplichten. Nog steeds volgen we de N10. Na Angoulême vinden we in Roullet St Estèphe een mooie plek voor een wandeling en een picknick. Voor het eerst weer buiten zitten in de zon!
Verderop verlaten we de N10 en gaan richting Libourne. We rijden door de uitgestrekte wijnvelden van de Bordeaux-streek. Ook vandaag zoeken we tegen vieren een geschikte overnachtingsplek en vinden die in Ailles bij een sportveldje. Er wordt ge-jeu-de-bouled door een groepje mannen tot de zon onder gaat. Wij lopen een rondje om de kerk in dit bijna uitgestorven gehucht. Wat later komen ons nog 2 campers gezelschap houden, net als een uil, die zich vlakbij laat horen. We hebben genoten van deze eerste zonnige dag.
Zondag 2 januari 2022:
Even goed de ruiten poetsen voor vertrek. Eerst naar de camperplaats van Capiteux om de toilet te legen, de service in Ailles is afgesloten in de wintermaanden. Lidl is de 2^e stop vlak voor Mont de Marsan. Bijna alle winkels zijn vandaag gesloten, deze is gelukkig op zondagochtend open. Een uur later stoppen we in St Paul de Dax bij een camperplaats/picknickplek in een bos voor de lunch en een prettige wandeling naar de Étang de Poustagnac. We vervolgen onze route naar de Spaanse grens bij St Jean de Luz. De kustweg loopt via Ondres en Bayonne en de eerste Pyreneeën toppen komen in zicht. Bij Bidart zien we zelfs het vrij drukke strand. Na de grens rijden we nog 30 km door tot aan Hernani. De teller staat dan op 1366 km. De parking is op een klein industrieterrein. Het ziet er rustig uit. Natuurlijk gaan we het centrum verkennen, dat vlak bij ligt aan de andere kant van het spoor. De onderdoorgang lijkt gemaakt voor kabouters. Voor de Spanjaarden is de siësta nu voorbij en langzaam beginnen de terrasjes vol te lopen. Veel gezinnen gaan aan de wandel en in de speelparken zijn kinderen te zien en te horen. Via het riviertje de Urumea wandelen weer terug naar de camper. Er staan nog 6 campers ondertussen. We gaan eens bekijken hoe het vervolg van de reis gaat worden.

Welkom op ons Reislog!

Hallo en welkom op ons reislog!

Nog een paar dagen en dan is het zover...Inpakken en wegwezen met de camper zuidwaarts. Op deze site kun je op de hoogte blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we zijn.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom. Ben je per ongeluk op de mailinglijst terecht gekomen en wil je geen berichten ontvangen? Stuur even een mailtje, (tiendewal@gmail.com) dan verwijder ik je mailadres van de lijst.

We zien je graag terug op ons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter! Dat vinden wij erg leuk. Oja ...en de melding dat je fotoruimte kunt schenken? Niet doen..... we hebben nog een tegoed van honderden foto's .

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Nart en Tineke