Maandag 14 februari 2022 Trujillo verkennen

Eerst maar eens felicitaties versturen via whatsapp naar Mieke, dochter van goede vrienden van ons. Ze trouwt vandaag met haar Dennis. Ze zon schijnt weer volop, maar als we buiten stappen voelen we een koude wind. We gaan Trujillo verkennen. Volgens onze Spanje-ANWB Navigator is het een van de meest perfecte steden in Extremaduro. Het is de geboortestad van de ontdekkingsreiziger Pizarro, die verantwoordelijk is voor de totale ondergang van het grote Incarijk. Lang voor de tijd van Pizarro hadden de moslims op de berg al een kasteel gebouwd met een uitzicht rondom over de omliggende vlakte. We lopen eerst het toeristenkantoor in om een stadsplattegrond en verdere informatie op te halen. We zien nog meer toeristen rondlopen en er is zelfs een begeleide tour te boeken. Op het grote plein: Plaza de Major, staat een groot standbeeld van Pizarro, gezeten op een paard. Aan het zelfde plein zien we het Palacio Delmarques de la Conquista, Palacio Juan Pizarro de Orellana, Iglesia San Martin en nog 3 imposante 16^e eeuwse gebouwen met beeldhouwwerk, poorten en pilaren. Midden op het plein een grote fontein. We gaan eerst de Iglesia bekijken. Het bestaat uit 2 verdiepingen en is helemaal toegankelijk voor publiek. Vervolgens kuieren we omhoog naar het kasteel, waarbij we halverwege de Iglesia de Santa Maria Mayor willen bekijken. Helaas kan er voor het entreegeld niet gepind worden en we hebben niet genoeg contant bij ons. Dus eerst maar weer eens terug naar beneden voor een pinautomaat. We beginnen opnieuw aan de klim naar boven. De 13^e eeuwse kerk is zeer de moeite waard. Het heeft een prachtig driehoog altaarstuk en een hoge klokkentoren met een weids panorama. Uiteraard beklimmen we via een zeer smalle trap de toren en waaien er bijna af. Dan op naar het kasteel, dat weer wat hoger ligt. Het is wat kaal van binnen, maar ook hier zijn de uitzichten vanaf de kantelen grandioos. Via een omweg dalen we weer af en komen langs 3 musea, een kerkhof, een cisterne, een kerk met klooster en een toegangspoort. En dan hebben we het oostelijke deel van het historische centrum nog niet gezien. We vinden het genoeg na 3 uur rondkijken en gaan naar de camper terug om wat te drinken en te eten. In de middag gaan we eerst wat boodschappen inslaan bij de Leclerc supermarkt en rijden vervolgens zo’n 40 kilometer in noordelijke richting over de EX-208 richting Plasencia. Op het hele traject passeert ons 1 auto en komen we er 2 tegen. Onvoorstelbaar zo rustig het is op deze wegen. We stoppen in Torrejón el Rubio, zo’n 8 km vóór het nationale park Monfragüe. In de verte zien we al het woeste berglandschap als een brede bergrug voor ons. In het natuurgebied zelf mag niet overnacht worden en dit dorpje is een prima plek. Er is geen camperplaats, maar we vinden een parkeerplaats in een rustig straatje bij een informatiekantoortje, dat gesloten is. Morgen het park in …de verwachtingen zijn hoog, want het is het park met de grootste vogel- en wildpopulatie in Spanje en de grootste kolonie monniksgieren en keizerarenden ter wereld.

Dinsdag 15 februari 2022 Naar Monfragüe
Om half elf, na 8 kilometer smalle en bochtige weg, staan we op de parking bij de brug over de Taag in het nationaal park Monfragüe. We zien meteen de rode paaltjes die ons de route moeten aangeven naar Salto de Gitano, de grote rots waar zo veel gieren te zien moeten zijn. Het wandelpad gaat onderlangs, tussen de weg en de Taag. Af en toe is het wat lastig lopen over grote scherpe keien, maar gelukkig hebben we de wandelstokken bij ons. Na twee kilometer bereiken we de grote rots die aan de overkant van het water ligt. Meteen zien we al de tientallen gieren die om, boven en langs de rots zweven. Wat zijn het er veel en wat majestueus ziet het er uit. Met de verrekijker ontdekken we tientallen zitplaatsen in de kloven en spleten en randen. De meesten zijn de Vale gieren, te herkennen aan de lichte voorkant van de enorme vleugels. De Monniksgier heeft een donkere onderkant. Het verschil is soms moeilijk te zien, maar hij is ook groter. De plek van waaraf we het geheel kunnen bekijken is ideaal. Achter ons zijn ook nog rotsen en geregeld komen de gieren over onze hoofden zweven. Wat later vervolgen we toch weer onze wandelroute, nu aan de andere kant van de weg, tot aan de parkeerplaats bij de opgang naar het kasteel. De temperatuur is inmiddels aardig opgelopen en de weg naar boven is lang en steil en we zijn blij als het kasteel in zicht komt. Nog wat laatste trappen en we zijn op een groot plateau, waar ook een “ermita” staat. Er zijn twee uitzichtpunten en we kijken uit op de verre omgeving. Op een stenen bankje rusten we uit en eten onze meegebrachte lunchpakketjes op. Dan vergapen we ons nog een tijdje aan het uitzicht. Ook hier zweven de gieren langs. Dan begint aan de achterkant van de berg de afdaling, terug naar de brug. Het eerste stuk gaat over houten plankieren en aangelegde trappen. Verder over paden in grote slingers geleidelijk omlaag. We wandelen door weelderig groen en langs veel grillige steeneiken. Om drie uur zijn we weer beneden bij de brug. Wat een spectaculaire wandeling. Nart heeft zo’n 250 foto’s gemaakt, dus dat wordt flink uitzoeken vanavond. We rijden verder het park door en komen uit bij camping Monfragüe, waar we vannacht blijven. Er vlak naast is het bezoekerscentrum van het park en daar gaan we nog even rondkijken. Het zien er zeer mooi uit met grote filmschermen, en (interactief) voorlichtingsmateriaal. Het is duidelijk dat ze op de Werelderfgoedlijst willen belanden. Er is helaas geen shop met souvenirs…Nart had graag een mooi vogel T-shirt gescoord. Terug op de camping zitten we nog een tijdje in de zon. Wat een geweldige dag weer!

Woensdag 16 februari 2022 Plasencia
Om 10.00 uur gaan we op weg naar Plasencia. Dat is maar 8 kilometer verder. Nog even LPG tanken en de Lidl binnen en dan naar de parkeerplaats aan de rivier de Jerte. Die ligt aan de rivier en naast een mooi park. Omdat gisteren de internetverbinding slecht was, ga ik eerst het verslag en de foto’s van editie 9 op Reismee zetten. Het is altijd zo leuk om reacties te lezen van onze volgers.
We lunchen eerst voordat we op pad gaan. Net voor we opstappen klopt er een Spanjaard aan onze deur. Hij heeft het Nederlandse kenteken blijkbaar gezien en wil even in gebrekkig Nederlands een praatje maken. Hij vertelt dat hij 42 jaar bij Philips in Eindhoven heeft gewerkt in de “Buikenlaan”. Hij is enthousiast als Nart vertelt dat hij ook bij Philips heeft gewerkt. De rest van zijn verhaal is nogal onduidelijk. Even later neemt hij afscheid met howdoe.
We gaan de brug over en wandelen langs de rivier door het park naar het oude centrum. Helaas, de kathedralen zijn net gesloten tot 16.00 uur. Het zijn 2 kathedralen; de Cathedral Vieja (oude kathedraal) werd in de 13^e en 14^e eeuw gebouwd en in de 16^e eeuw werd de Cathedral Nueva eraan vast geplakt. Dan eerst maar naar de toeristeninformatie iets verderop. Daar krijgen we uitgebreid antwoord op onze vragen en 4 folders mee, meteen ook voor een wandeling die we morgen willen maken in de Sierra de Tormantos. De vriendelijke man achter de balie laat zien wat de beste route is om te doen door Plasencia. De ommuurde oude stad staat vol adellijke huizen, middeleeuwse wallen, gotische kerken en er is een aquaduct. Dan eerst maar de stadsmuren en het aquaduct bekijken. Via smalle winkelstraatjes lopen we er naar toe, ondertussen nog allerlei paleizen, kerken en andere gebouwen bekijkend. Hier en daar liggen er parkjes, fonteinen en pleintjes met terrasjes. We lopen even langs de arena en gaan dan terug naar het centrale plein (Plaza Mayor), waar we uitrusten en wat te drinken nemen. Altijd leuk zo’n plein. We hebben zicht op de aparte klokkentoren met een gekleurde figuur die tegen de bel moet slaan met een hamer op het hele en halve uur. (zie foto), Via een rondje langs de Parador (luxe hotel) in een oud klooster en 2 stadspoorten zijn we net na vieren weer bij de kathedralen. We betalen de entree en dwalen zo’n 3 kwartier binnen rond. Er is van alles te bewonderen: kolossale barokke altaarstukken, walnoten koorstoelen (uit 1520), tientallen beelden en schilderwerken hoge pilaren, vensters en een mooie binnenhof. Er is zelfs een uniek altaarstuk bestaande uit tegels in wit blauw en geel dat oorspronkelijk in een kloosterkerk heeft gestaan. En natuurlijk om de rijkdom te laten zien: gouden en zilveren kerkattributen (kronen, bekers, kelken, kruisen en andere religieuze kerksieraden), alles in vitrinekasten. Ook nu heeft Nart weer heel wat uit te zoeken in het fotomateriaal. Terug bij de camper zien we dat in het park veel activiteit gaande is. Er wordt gekaart aan de picknicktafels, kinderen (in professionele outfits) zijn aan het mountainbiken en in het speeltuin gedeelte is het een drukte van belang met ouders en kinderen. Er wordt gejogd, gewandeld en in groepjes gepraat, kortom een gezellig en sociaal gebeuren. Als de lantaarns aan gaan en ik het eten bijna klaar heb wordt het rustig om ons heen en staan er alleen nog een tiental campers die hier ook blijven overnachten.

Donderdag 17 februari 2022 Wandeling naar Los Pilones en naar Ávila
Om kwart voor 10 rijden we de parkeerplaats af. De N 110 kronkelt hier tussen en over de hoge bergen. Het lijkt wel “vuurtjes-stoken-dag”, want overal op de hellingen kringelen rookwolken omhoog. We gaan een wandeling maken dicht bij Jerte, die wordt aanbevolen in de Spanje Navigator van de ANWB. Los Pilones zijn een reeks komvormige waterbassins in de granieten rivierbedding. Deze zijn uitgesleten door de idyllische watervallen die zich een weg banen door een nauw, diep ravijn, de Garganta del Infierno. De route begint meteen al met een steil smal en rotsachtig pad omhoog. We volgen de wit gele tekens. Al snel zien en horen we de rivier beneden ons. Na 5 kwartier klimmen en klauteren zijn we bij de bassins en de brug die ons naar de overkant brengt. We zitten hier een tijdje te kijken en te rusten en volgen dan de groene route die aan de andere kant van de rivier terug naar beneden voert. De uitzichten zijn steeds fenomenaal. De weg omlaag is niet helemaal zonder hindernissen: twee keer moeten we onder draad door kruipen bij de oversteek van een zijriviertje. Waarschijnlijk zijn deze barricades bedoeld om te koeien tegen te houden. We komen er twee tegen, waaronder een dooie. Net als we bijna bij de verharde weg zijn komen we een gesloten hek tegen. Hier moeten we via rotsen ernaast, er langs klimmen. Om ons heen zien we de hoge bergen die bijna allemaal terrassen hebben met kersenbomen. De Valle de Jerte is het centrum van kersenproductie, (de picota-kers). We zagen al bedrijven en gebouwen met reclame hiervoor. Er staan tienduizenden kersenbomen en als in de lente de bloesems verschijnen komen duizenden mensen deze pracht op de hellingen bekijken. Er zijn kersenroutes en kersenfeesten. Tegen drieën zijn we rond; het laatste stuk ging via een zandpad langs de rivier de Jerte. We zetten een nieuwe bestemming in onze IGO: Ávila, zo’n 120 kilometer verder. Bij de bergpas Puerto de Tornevacas (1275 m hoog) verlaten we Extramadura en komen in Castilië en Léon We willen zaterdag de grote markt in Segovia bezoeken en zijn dan alvast een eind in de richting. In Ávila zijn de parkeerplaatsen voor de campers helemaal veranderd sinds de vorige keer dat we hier waren. Toen was het gratis en zonder service. Nu is er een nieuw bewaakt, afgesloten terrein met douches, toiletten, wasmachines en alle andere diensten je als camperaar nodig kunt hebben. Voor € 11,00 mogen we hier 1 nachtje blijven. Prima dus. De ontvangst door de beheerder is erg vriendelijk en er is direct zicht op de grote muren van Ávila. En de WIFI ontvangst is zo goed dat Nart ’s avonds PSV kan zien voetballen tegen een of andere Israëlische club.