Verslag nr 11. Door Castilië en Léon

Vrijdag 18 februari 2022 In Segovia
Voor een bezoek aan Segovia parkeren we op de officiële camperplaats bij de Arena. Er staan borden dat er morgen (zaterdag) markt is en dat de campers tussen 07.00 uur en 17.00 uur er niet mogen staan. We gaan straks een andere plek zoeken voor de nacht, want een markt, daar houden we wel van. Segovia ligt, omgeven door wild landschap en hoge, besneeuwde bergtoppen, op een hoogte van 1000 meter. We wandelen naar het oude centrum en al gauw zien we het verbazingwekkende Romeinse aquaduct, dat 2000 jaar na de bouw nog praktisch helemaal intact is. Het is 728 meter lang en 28 meter hoog. Het werd gebouwd in een dubbele verdieping van massief granieten bogen. We zien het informatiekantoor en halen er een plattegrondje op met een route. De juffrouw aan de balie is bijzonder behulpzaam en tekent voor ons een aantal hoogtepunten aan op de kaart. We gaan die braaf volgen. Het is een lange lijst van bezienswaardigheden. De route loopt ondertussen ook door gezellige smalle winkelstraatjes. Via de Plaza Mayor, dat vol staat met terrasjes en waar het gemeentehuis zich ook bevindt, lopen we de enorme kathedraal binnen. De bouw hiervan begon in 1525; de enorme oostelijke galerij steunt op een Spaans-Vlaamse kloostergang van een vroeger kerk. Het is een gotisch gebouw met invloeden uit de renaissance en staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. De gewelven zijn tot 33 meter hoog en de toren is bijna 90 meter hoog. Er zijn prachtige gebrandschilderde ramen. De 10 kapellen in de zijbeuken en de 8 in de abdis hangen vol met altaarstukken, grote schilderwerken en beelden. Er is een kruisgang met zijkapellen, een ruimte met kazuifels, twee verdiepingen met Brusselse gobelins en een mooi museum in het souterrain vol met kleurrijke religieuze schilderkunst. Er is een sacramentskapel, een koor en vier orgels. Het geheel is zeer indrukwekkend en we zijn er een behoorlijke tijd aan het ronddwalen. Ondertussen zijn we aan rust toe en in een klein parkje in het Joodse kwartier vinden we bankjes rondom een fontein. We eten een broodje en gaan daarna verder op weg naar het volgende hoogtepunt: de Alcázar op de westelijke bergtop van de stad, waar de rivieren Eresma en Clamores samenkomen. Met het ruime park ervoor ziet dit, uit de Middeleeuwen stammende, bouwwerk er prachtig uit. Door de eeuwen heen werd het een gevangenis en een koninklijke artillerieschool. In 1862 was er een brand met veel schade. Twintig jaar later begon de restauratie die resulteerde in een extravagantie van torens en torentjes en reliëfmuren. We houden de binnenkant voor gezien en kuieren terug naar de Plaza Mayor om op een terrasje in de zon wat te drinken. Tegen vieren zijn we terug bij de camper en we zoeken wat hoger op in de stad, ( zo’n 400 meter verder) bij een grote bibliotheek, een plekje op de parking. Prima geschikt om te overnachten en morgen de markt te bezoeken.

Zaterdag 19 februari 2022 Naar Aranda de Duero
Tegen half 10 wandelen we richting de arena, waar de markt is. Daar wacht ons een teleurstelling: dit is een markt van niks! 5 groente-en fruitkramen, 1 schoenen kraam en een met 2^e hands kleding. En daarvoor moeten al die campers dan een andere plek zoeken? Op de parking ernaast is ook nog plaats zat. Daar staan trouwens ook de campers die we gisteren op de parking zagen. Terug naar boven en de stad uit. Nog even bij een supermarkt langs en dan op weg naar Aranda de Duero. Eerst gaat het nog een eind over de rustige N 110 en daarna komen we op de A1 snelweg van Madrid naar Burgos. De landschappen zijn afwisselend : bergachtig en vlak, geel of rood, kaal of bebost. De hoogte ligt zo rond de 1200 meter en na 114 kilometer zijn we aan de Duero. De camperplaats met service ligt aan de rivier en de oude stad is net aan de overkant. Na de lunch stappen we op voor een rondje. Ook hier was vandaag markt, tot 14.00 uur. Te laat dus. We wandelen via een wandelpad langs de rivier het centrum in en daar is het “zaterdagmiddag” druk. Een harmonieorkestje staat klaar om te gaan spelen, de winkels laten hun rolluiken zakken en de buiten-barretjes en terrasjes lopen vol. We bekijken een paar kerken, pleinen en straatjes. Aan de rand van het centrum staat het vol met flatgebouwen. We passeren nog een Romeinse brug en kuieren dan weer terug naar ons huis op wielen. In de zon is het prima, maar de wind is koud. Voor vannacht staat er -2 op de lokale weersvoorspelling. Ons kacheltje doet het prima!

Zondag 20 februari 2022 Via Penaranda de Duero en Rio Lobos naar San Leonardo de Yagüe
We zien het ijs op de ruiten van de auto’s zitten vanochtend; wij hebben daar geen last van. De zon schijnt ook al weer, hoewel er wel bewolking te zien is.
Onze eerste stop vandaag is Penarande de Duero, 18 kilometer naar het oosten en volgens onze gids een dorp met middeleeuwse huizen in smalle straatjes en een kasteel er boven. We parkeren aan de doorgaande weg en klimmen eerst naar het kasteel door uitgestorven straatjes. Niet erg spectaculair, maar het uitzicht over de omgeving is prachtig. We zijn weer in een wijnproductie gebied en zien wijngaarden zover het oog reikt. Beneden is een mooi plein met kerk, restaurant, hotel, vakwerkhuizen en een paleis en er omheen staan middeleeuwse houten huizen op stenen zuilengalerijen. En er staat een bus vol mensen op dat plein. Waar komen die ineens vandaan? We zien dat we dat 16^e eeuwse paleis van binnen kunnen bekijken en willen bij de dame aan de balie kaartjes kopen. Dat moet bij het toeristenbureau gebeuren (Waar is dat in hemelsnaam?)…en om 11.00 uur begint de rondleiding (in het Spaans). Meteen slaat de kerkklok 11 uur en de hele groep wachtenden dringt naar binnen. Om 13.00 uur is de volgende “guided tour” zegt de dame nog. Wij zijn al weg! We vervolgen onze rit over de binnendoor weg en komen bij La Galega op de N 234 die ons het nationaal park Cañon de Rio Lobos in voert. Vlak voor San Leonardo slaan we af en komen op de parkeerplaats bij de brug (Puente de 7 Ojos). Er staan best veel auto’s en 3 campers. Hier begint o.a. een wandeling langs de rivier de Rio Lobos. We lunchen op de parking en gaan dan op pad, de geelwitte aanwijzingen volgend. Eerst langs de brug met de 7 ogen. We kunnen door de bedding lopen want er staat geen drup water in de rivier. Het is een makkelijke wandeling, bijna geen hoogte verschil en de paden zijn ruim. Soms lopen we links, soms rechts van de rivier. De groene canyon is ruim 25 kilometer lang en is het leefgebied van gieren, arenden, wilde zwijnen, otters en wilde katten. Al gauw komen we bij de hoge rotsen met grotten en spelonken. En zien we de gieren rond zweven, opstijgen en landen op de verschillende richels . Af en toe zien we wat wandelaars en voor de rest horen we alleen de vogels om ons heen. Nu en dan zweeft er een gier zo dicht boven ons dat we de vleugels kunnen horen in de wind. Indrukwekkend: links en rechts alleen maar hoge rotsen. Na een paar kilometer zien we toch wat water in de rivier, maar stromen doet het niet. Na anderhalf uur slingeren door de kloof keren we om en gaan dezelfde weg terug. Het vervolg bewaren we voor een volgende keer, dan vanaf de zuidkant.
Iets verderop in het stadje San Leonardo de Yagüe is een camperplaats bij een zwembad in het bos. Daar zoeken we een plekje voor de nacht. De laatste week van deze reis gaat morgen in….

Maandag 21 februari 2022 Via Soria naar Olite / Erriberri(Navarra)
Om een uur of 5 in de nacht begint onze thermometer te piepen. Die waarschuwt voor vorst aan de grond (gladheid). Hoewel het binnen niet lager dan 10 graden is. Is het buiten kouder. De enige mogelijkheid om aan dat gepiep een einde te maken is de batterij eruit! Dan kunnen we verder slapen. Niet echt uitgeslapen beginnen we aan de dag. Op de weg vlak bij de parking is het al vroeg druk met voorbij denderend vrachtverkeer. We gaan richting Soria om brood te kopen en nog wat andere versproducten. Dan verder naar Olite. De zon schijnt, maar het waait hard en af en toe danst de camper van links naar rechts bij het passeren van vrachtwagens. Het is een lappendeken wegdek door een lappendekenlandschap. Halverwege zien we een vrachtauto op zijn kant liggen. We komen door een streek met productiebos en houtzagerijen. In La Rioja (ook een autonome provincie) staan de landerijen en hellingen vol met druivenstruiken en passeren we de ene na de andere wijncoöperatie. In de verte zien we het bergmassief van Moncayo (2313 m.). Daar waren we bovenop 3 jaar geleden. De top zien we niet door de bewolking die er hangt. Op een van de weinige parkeerplaatsen langs de weg stoppen we voor de lunch. Het is er een vieze smeerboel. In het geheel zijn we toch 800 meter gedaald als we na 180 km op de camper-parking in Olite aankomen. De parkeerplaats is pal naast de middeleeuwse Iglesia de San Pedro. Olite is een opmerkelijk stadje met een bizar kasteel en opvallende kerken. In de 15^e eeuw bouwde Carlos III het Palacio Real met forse toren, kleine torentjes en perfect gerestaureerde muren; het werd de zetel van het hof van Navarra. Er vlak naast ligt de Iglesia Santa Maria la Real. In een uur tijd wandelen we door de smalle straatjes van de ommuurde stad en hebben we alle bijzonderheden bekeken. Het waait nog steeds flink dus de rest van de middag blijven we binnen. Ik app even met onze goede amigo’s Co en Riet, die ook onderweg in Spanje zijn en wat blijkt? Zij zijn morgen in de buurt van Jaca, waar wij morgen naar toe wilden, als laatste stop in Spanje. We spreken af elkaar te ontmoeten in Sabináningo op de camperplaats daar. Gezellig bijkletsen.

Dinsdag 22-02-2022 Naar Sabinánigo
We vertrekken uit Olite tegen 10.00 uur. Al gauw zien we de eerst toppen van de Pyreneeën. Bij de Enbalse de Yesa rijden we Arragon binnen. Nart ziet grote zwermen kraanvogels Iets verderop gaat het over een snelweg naar Jaca. Om 12.30 uur treffen we op de camperplaats in Sabinánigo Co en Riet. Samen gaan we uit eten bij een restaurant aan de overkant van de weg naar het dorp. We nemen een dagmenu voor 13 euro, inclusief wijn. Het smaakt prima. Tegen half 5 gaan we nog een wandelingetje samen maken naar het eigenlijke dorp, 1 1/2 km terug. Er is niet echt een centrum en ook de rest is niet interessant. s ’Avonds brengen we nog een tijdje gezellig door. We wisselen reiservaringen uit; zij waren al die tijd in het zuiden van Spanje. Co laat zien welke mooie camperplaatsen ze hebben ontdekt. Ook geeft hij mij de route die zij terug rijden naar België. Dat lijkt ons wel wat; het is in ieder geval een andere dan de heenweg door Frankrijk.