Vrijdag 28 januari 2022. Naar Alentejo
Vandaag, na dik 3000 kilometer zijn we precies een maand onderweg en op de helft van onze reis. Wat hebben we al veel gezien en gedaan. Vandaag een rustig dagje. Voordat we vertrekken even een rondje door het oude centrum van Alcochete. We wandelen de boulevard helemaal af en komen een oude kerk tegen, de pier en een gedenksteen voor de beroemdste fadozangeres van Portugal: Amalia Rodrigues. In de smalle straatjes zijn mooie huizen te bewonderen. De terrassen staan al klaar, de was hangt buiten te wapperen en de winkeltjes hebben hun waren op de stoep uitgestald. Het is een frisse wind vanochtend, maar wel weer volop zon. Na dit rondje stappen we op en gaan weer een eindje verder rijden. We verlaten de regio Lissabon en rijden Alentejo in. Uitgestrekte landerijen met olijfbomen, kurkeiken en langs de wegen eucalyptussen, naaldbomen, steeneiken en verder kale velden komen voorbij, af en toe een wijngaard. We zien ooievaars op hun nesten langs de kant van de weg. Om 12.00 uur gaan we bij de Lidl In Alcocer-do-Sal wat inkopen doen en rijden dan 15 km verder naar een stuwmeer: Baragem de Pego do Altar. Er staan drie campers en we kiezen een mooi plekje, in de zon en aan het water. De stoelen gaan naar buiten en we lunchen op ons gemak: wat een stilte hier. Na een tijdje lezen gaan we toch weer even op pad. Een rondje van 4 kilometer om een gedeelte van het meer heen. Af en toe moeten we wat hindernissen nemen: twee keer een ketting over het pad en twee keer een hekwerk openen en sluiten. We begrijpen uit de bordjes dat dit ook een jachtgebied is. Na nog even bij het restaurantje gekeken te hebben (helaas sluiten ze al om 16.00 uur!) komen we weer bij de camper terug en zitten we buiten tot de zon achter de heuvel is verdwenen.

Zaterdag 29 januari 2022 Naar Comporta
Geen blaffende honden, autoverkeer of kerkklokken in de verte, die een soort “zie ginds komt de stoomboot” klepperen elk uur; helemaal niks van dat alles. Stikdonker en muisstil. Uitstekend geslapen dus. Als de zon opkomt wordt het meteen goed van temperatuur. We rijden de 15 km terug naar de Intermarché in Alcacer-do-Sol. De was moet weer gedaan, we tanken diesel en gebruiken de camperservice. We twijfelen of we hier al rondgewandeld hebben dus parkeren we net aan de overkant van de rivier de Sado en gaan op pad met een plattegrondje. Meteen herkennen we de brug die we oversteken. Gewoon nog een keer; het was in 2018 dat we hier ook waren en een klein rondje maakten. Mooie witgekalkte huizen met rode daken met op de achtergrond het kasteel op de heuvel en de rivier die ervoor langs stroomt. Aan de boulevard zijn de terrassen al in trek. We maken een rondje via een kerk, een oud klooster, de ruïnes van het kasteel (waar nu een pousada is gevestigd), wat archeologische opgravingen en een wasplaats. Via de tweede brug gaan we terug. Tijd voor de lunch: lekker in de zon op een bank naast de camper. Dan gaan we door naar Comporta weer richting de kust, waar de Rio Sado in de oceaan uitmondt. De weg er heen staat vol met “broccoli”- bomen en het lijkt erop of we door duingebied rijden. Onderweg maken we nog een tussenstop bij Carrasquiera, een gehucht van niks aan de rivier, maar wel weer in een moerassig gebied met rijstvelden, én er staat een verrekijkertje op de kaart. Wat we hier zien is werkelijk uniek. Er is een mooie loopbrug/steiger gemaakt, zo’n 300 meter lang, met verlichtingslampen, en links en rechts zijn tientallen zelf geknutselde, in elkaar geflanste, gammele constructies gemaakt, waar vissersbootjes kunnen aanleggen. Het is een woud van palen. latten, planken en ander materiaal. Verschillende zijn ingestort. Hier en daar een hutje erop en er zit zelfs een visser zijn schelpdieren te verkopen. Er zijn meerder mensen die hier nieuwsgierig komen kijken. Aan de andere kant, in de rijstvelden zien we dan opeens grote groepen zwart ibissen. Wat een cadeautje!
Nog 5 km verder rijden en we zijn op een groot plein in Comporta. Er staat nog 1 camper. Prima rustige plek voor vannacht.

Zondag 30 januari 2022 Comporta en omgeving
De ochtend begint wat bewolkt. Als we ons opmaken voor een wandeling in de omgeving horen we al geklepper. We lopen eerst het dorp door en we zien tientallen nesten met ooievaars. Op elke toren, dakrand, hoge muur, stroompaal en schoorsteen zijn nesten te zien. Op de kerk zitten er 3. We lopen het dorp uit en de rijstvelden in over smalle paadjes en langs een brede sloot. Na 1,5 km slaan we af een bruggetje over. Dit is het pad naar het strand. We beklimmen een hoog duin en lopen dan nog zo’n 600 meter door dit mooi begroeide duingebied tot we na nog een kleiner duin het strand bereiken en de zee zien. Via het stand gaat het dan weer richting Comporta. We komen een man tegen die aan een lange lijn in zee een soort houten kratje meesleept. Nart gaat vragen wat hij doet: Hij probeert op die manier vissen te vangen. Als we bij de opgang naar het strand van Comporta aankomen zien we een mooi aangelegd vlonderpad, twee paviljoens met grote terrassen, toiletten, douches, kleedruimtes en een zeer ruime parkeerplaats. Heel netjes allemaal; we denken dat het ’s zomers hier wel eens erg druk kan zijn. Het strand is er lang en breed genoeg voor. Het laatste stukje gaat via de weg. We passeren een rijstmuseum met restaurant; ziet er chique uit! Terug in het dorp zien we de nodige visrestaurantjes links en rechts. Voor vanavond?
In de middag willen we naar de uiterste punt tegenover Setubal rijden. Er is daar een Romeinse opgraving met de naam Troia. We zien dat het complex, met informatiecentrum en museum, alleen in de zomer is geopend, maar misschien kunnen we een eind te voet er naartoe. Mooi niet dus. Er staat een slagboom voor en de weg er naartoe is dusdanig aangelegd dat je nergens kunt parkeren. Helemaal op het einde van de landtong is een vakantieresort, met flatgebouwen, bungalows en appartementen gebouwen. Er is een grote supermarkt, een golfbaan en een jachthaven. We rijden er langs, maar campers mogen er niet stoppen. Dan een eindje terug naar de veerboot. Ook daar kunnen we niet kijken want meteen bij de afslag moete je al een ticket voor de veerboot kopen. Dan maar naar plan B. Aan de andere kant van Comporta naast de rivier is ook nog een groot gebied met rijstvelden. We rijden naar het gehucht Possanco en parkeren daar aan de doorgaande weg. De rest gaat te voet over een onverharde weg. Meteen zien we de rijstvelden, die bevolkt worden door grote groepen ibissen, meeuwen en grutto’s. Elke paar minuten vliegen er grote zwermen ibissen over onze hoofden die vervolgens weer neerstrijken vlak voor ons en aan het foerageren gaan: het zijn er duizenden! Met open mond bewonderen we het spektakel. En maken foto’s en filmpjes. Een eind verder staan ook zo’n 20 ooievaars op de uitkijk en ook reigers zijn van de partij. Blijkbaar is dit zeer voedselrijk water. Via een zandpad en een asfaltweg gaat het weer terug naar de start. Wat een geluk dat de Romeinse opgravingen dicht waren! We hadden dit waarschijnlijk dan niet gezien. We zijn bofkonten! Tegen 7 uur lopen we het dorp in op zoek naar een visrestaurant. Ik had er al een paar via google bekeken. De eerste is gesloten wegens vakantie. Bij de volgende brandt een groot vuur buiten… die dan maar? Nee eerst nog even verder kijken, maar we vinden niks anders. Veel restaurants gaan om half 6 dicht. Dan toch maar die ene. We worden hartelijk ontvangen en komen in een soort serre te zitten, die nu helemaal is afgeschermd. Op de tv is te zien hoe de Portugezen vandaag hun stem hebben uitgebracht om een nieuwe regering te vormen. Alle tafeltjes zijn bezet. We eten er heerlijke visschotels (kabeljauw en sardientjes) en babbelen tussendoor ook met de serveerster die net 2 jaar geleden is terug gekomen uit Zwitserland en na 30 jaar maar moeilijk weer kan wennen.

Maandag 31 januari 2022 Naar Carvalhal.
We rijden 11 km verder zuidwaarts, nadat we wat boodschappen hebben gedaan bij de buurtsuper. In dit kustgebied zijn voornamelijk kleine dorpjes te vinden, dus ook geen Lidl, Intermarché of Continente. We komen op een spiksplinternieuwe camperplaats uit, compleet met ooievaars die ons luid klepperend begroeten. Aan alle kanten zien we nesten en horen we geklepper. Er wordt trouwens overal om ons heen flink gebouwd. We pakken de rugzakken in en gaan op pad. Nu eerst richting het strand, dat we een kilometer of 2 noordwaarts volgen. Dan een pad door de duinen dat ons, met de schoenen vol met zand, naar de rijstvelden voert. Het weer is lekker warm en zonnig en we kuieren op ons gemak door de velden. Het is wel even opletten, want niet overal zijn doorgangen en oversteekjes. We zien natuurlijk weer van alles: ooievaars, ibissen, strandplevieren, roodborsttapuiten, goudplevier, grote en kleine zilverreigers, zwarte spreeuwen, een bruine kiekendief, een kneu en als klap op de vuurpijl twee groepjes lepelaars. Nart is er aardig wat tijd mee bezig om verschillende vogels te identificeren die hij heeft gefotografeerd.

Dinsdag 1 februari 2022 Camping in Laguna de Santo André
Terwijl in Nederland de storm weer wat is gaan liggen en de Gemzen weer aan de wandel kunnen beginnen wij aan de zoveelste zonnige dag. Aan de zuidkust schijnt het niet zo mooi te zijn dus voorlopig blijft de Algarve nog even uit beeld. We rijden vandaag naar een camping aan de lagune van Santo André. Wel via de Lidl Grandola, waar we flink inslaan voor de komende dagen. Om 11.30 zijn we op de camping en we kunnen zelf een zonnig plekje uitkiezen. Er is plaats genoeg en we installeren ons met stoeltjes en tafel buiten. We hebben direct zicht op de lagune, alleen zit er een hek tussen. Wat een rust hier: in de verte zien we flamingo’s en ook fladdert er van alles rond. Op ons gemak lunchen, even wat lezen, lekker een douche nemen en dan toch maar weer op pad naar het strandpaviljoen. Eerst via een onduidelijk paadje langs het water, maar dat loopt vast in het riet. Even terug dan en het laatste stukje via de weg. Het is voor ons bekend terrein. Een paar jaar geleden hebben we op de strandparking overnacht na een wandeling naar Melides. We gaan even wat drinken op een van de terrasjes, waar bijna alle tafeltjes bezet zijn. En dan kuieren we op ons gemak weer terug om nog wat te lezen op ons privéterrasje. We houden het hier wel even vol.

Woensdag 2 februari 2022. Wandeling vanaf de camping
Alweer een zonnige dag. Om 9.30 uur zijn we startklaar voor een wandeling van 12 km. Die loopt langs de lagune en een stuk door het binnenland. Onderweg zien en horen we heel veel vogels. De hop is voortdurend te horen en we krijgen hem ook een paar keer te zien. Verder wemelt het van de roodborsttapuiten, putters en leeuweriken. We komen door een klein gehucht, door duingebied met veel kurkeiken, weilanden en rietland. Het is maar goed dat we een gps bij ons hebben want aan de aanwijzingen en het kaartje in het wandelgidsje hebben we niet veel. Ook de aanwijzingen in het veld (rood-geel) ontbreken of zijn niet meer te zien. Het is dan ook een vrij oude wandelgids. Een groot gedeelte van het gebied, direct grenzend aan de lagune, blijkt nu een nationaal ornithologisch telstation te zijn. Verboden toegang voor ons. We moeten daarom de wandeling wijzigen door voor dit gebied langs te lopen in plaats van er dwars door. Bij een mooi vogel- infobord houden we een rustpauze met lunch. Hier kunnen we de oorspronkelijke wandeling weer oppikken. Op het water zijn wat vissers bezig met hun netten. Er staan bakken vol met krabben aan de waterkant. Het pad gaat hier tussen het hoge riet door. We spotten nog een hele massa meerkoeten, aalscholvers, een groep lepelaars en wat reigers. Een zeer vogel-rijke wandeling. En geen mens tegengekomen. Terug op de camping zitten we nog een tijdje in de zon tot die tegen vieren, achter wat wolken verdwijnt. Morgen maar weer een eindje verder. Er is nog zoveel te zien.