Dinsdag 18 januari 2022 Naar Mira de Aires
We blijven nog even in deze contreien; het weer is uitstekend en er is van alles te zien en te wandelen. Uit het gidsje van het toeristenbureau kiezen we een wandeling die begint bij de kerk in Mira de Aire. Na even zoeken vinden we een parkeerplaats. Al gauw zien we de bewegwijzering die perfect blijkt te zijn. Bij elke bocht of hoek staat de richting goed aangegeven. We volgen de PR12: “Rota da polje mira-minde”. Het gaat eerst in een sterke daling omlaag en wat later lopen we tussen stukjes land vol met rotsen en wilde begroeiing door met hier en daar nog een hutje. Steeds zien we de brede, hoge, begroeide bergrug met wat boompjes op de bovenste rand. We komen bij een verhoogd uitzichtpunt met wat watertjes. Hier in dit karstgebied zijn geen rivieren te zien, die stromen alleen ondergronds. Er staan hele rijen met de Azariooldoorn. Na wat weitjes met vee erop stoppen we even bij een paar grote keien om onze meegebrachte broodjes op te eten. Langs de paadjes zijn veelal stenen stapelmuurtjes die door de landeigenaren van het land zijn gehaald. De route gaat met een grote boog terug naar het centrum, maar wel met nog wat flinke klimmetjes en afdalingen. Een hele prettige wandeling van zo’n 3 uur.
We rijden dan naar de camperparking, die net buiten het dorp en vlak bij de grotten ligt. Een mooie ruime, rustige plek. We lopen vervolgens 500 m terug om de grotten te gaan bezichtigen. Die zijn spectaculair en behoren tot de zeven “wereldwonderen” van Portugal. We krijgen eerst een video te zien met uitleg van de ontdekking van dit ondergrondse gangenstelsel in 1947. Vervolgens gaan we met een gids en 3 andere geïnteresseerden de grotten in. De ingang ligt op een hoogte van 300 meter, maar onder de grond dalen ze tot een diepte van 180 meter. Ze zijn 150 miljoen jaar geleden ontstaan in de tijd van de dinosaurussen, die hun sporen in de bodem hebben achter gelaten. De gids toont de vreemde kalkstenen vormen die door de jaren heen zijn ontstaan. De verlichting met gekleurde lampen benadrukt de vormen van de stactieten en stalagmieten. Er is een waterval die in de ondergrondse Rio Negro stroomt en in een meer uitkomt. Op het eind laat de gids nog wat zien van een watershow, maar de muziek- en lichtshow die in een folder staat aangekondigd blijft uit. We hoeven de bijna 700 traptreden niet weer omhoog te klimmen: er is een lift. Een schitterende belevenis en een aanrader!

Woensdag 19 januari 2022 Grotten en naar Alcobaça
We zijn in de Bairro-streek, tussen Fatima en Torres Novas. Alweer een stralende dag, het kan niet op. Bij toeval lezen we in het wandelgidsje, dat hier bij een monumentje van een dino een wandeling begint. Om 10.00 uur staan we bij de ingang van het terrein genaamd “Pedreira do Galinha”, een voormalige steengroeve, waar in 1994 zo’n 20 sporen van Dinosaurussen zijn ontdekt (de langste is 147 meter). Een zeer belangrijke ontdekking, die 2 jaar later het predicaat “natural monument” kreeg. Er ligt hier een record aan fossielen uit het Jura-tijdperk (168 miljoen jaar geleden). Bij het bezoekerscentrum krijgen we een foldertje mee van de 2 kilometer lange tocht rondom en over het terrein.. Op diverse punten zijn ­­­­­­­­­­informatietableau ’s en is er zicht over de bergachtige omgeving en het gebied met de sporen. Er lopen lange vlonderpaden dwars doorheen, zodat je dichtbij de voetafdrukken kunt komen. De informatie is duidelijk en interessant. Onvoorstelbaar hoe lang geleden hier die kolossale dieren hebben rondgewandeld. Het is zeer indrukwekkend. Tot slot bekijken we nog de video, die alleen in het Portugees is en al aardig gedateerd. De lange wandeling die hier begint, bewaren we voor een volgende keer.
We rijden naar Ourém, waar we het kasteel willen bezoeken; het ligt hoog boven de eigenlijke stad. We krijgen echter op alle toegangswegen een breedtebeperking te zien, dus blijft dit kasteel voor ons onbereikbaar. Na wat ronddwalen om op de juiste weg te komen (onze gps doet raar) bereiken we uiteindelijk toch de weg via Fatima en Batalha naar Alcobaça. Een slingerweg door prachtig bergachtig landschap. Halverwege maken we een lunchstop en om 14.30 uur bereiken we de mooie camperplaats in Alcobaça, gelegen in een net park, de voormalige stadscamping, vlak bij het centrum. Alle voorzieningen zijn er, zelfs gratis wifi. Een uurtje later stappen we op voor een rondje door het centrum. We waren hier al eerder en bezochten toen uitgebreid de grootste kerk van Portugal: Mosteiro de Santa Maria, daterend uit de Middeleeuwen. We komen langs de rivier de Baça, waar de muur vol zit met kleine kastjes waar liefdesbriefjes in kunnen worden gelegd. De tuin eromheen heet dan ook Jardim do Amor. Via de imposante kerk gaan we op zoek naar het kasteel iets verder op. Natuurlijk eerst een flinke klim. Helaas blijkt het een ruïne te zijn, waar nog maar een paar muren van overeind staan. Wel is er mooi zicht op het Mosteiro. Dan weer naar beneden, door aardige straatjes en pleintjes. Even bij een bakker naar binnen voor wat broodjes; tot onze verrassing krijgen we antwoord in het Duits van de dame achter de toonbank. Ze blijkt een Zwitserse te zijn en ze vertelt het een en ander over haar dialect. Er kan contant betaald worden via een soort geldmachine. Biljet erin, wisselgeld eruit. Heel hygiënisch! Dat zouden ze bij Bakker Bart ook moeten hebben.
Terug bij de camper genieten we nog even van de zon totdat die achter wat gebouwen verdwijnt.

Donderdag 20 januari 2022 Wandeling en verder langs de kust naar Foz de Arelho
Oei, het was koud vannacht; we worden wakker met koude voeten. Het blijkt rond het vriespunt te zijn geweest. Toch, als de zon zich laat zien, stijgt de temperatuur meteen snel. We vullen de watervoorraad aan en net als we willen vertrekken horen we kabaal: een Fransman heeft bij het uitdraaien van het pad een palmboompje gevloerd en er klink een luid “merde!”. Met aanwijzingen van mede-camperaars krijgt hij zijn camper weer recht op het pad. We gaan op weg via de Lidl om de voorraad levensmiddelen aan te vullen voor de komende dagen.
We rijden naar een parkeerplaats hoog boven de kust en net buiten St Martinho do Porto en pikken daar de wandeling van vandaag op. Het gaat in noordelijke richting met telkens prachtige uitzichten op Nazaré over de baai. De zee ligt diep onder ons. We zien velden vol Oxalis-bloempjes en grote rietstroken. Geregeld zien we zwarte roodstaarten en roodborsttapuiten. Het brede pad wordt smal en komt uit bij een kleine zanderige parkeerplaats. Dit is het meest noordelijke punt van de wandeling en we eten hier onze broodtrommel leeg. Het vervolg gaat wat verder landinwaarts terug en komt uiteindelijk beneden in het centrum aan het strand uit. Net daarvoor bekijken we nog even de Igreja Matriz met mooie azulejos tegels. Na een bocht in de baai gaat het stijl omhoog naar een kleine kapel en wat later en na nog wat klimwerk zijn we weer terug bij de straat waar we de camper hebben achter gelaten. Een prachtwandeling weer!
15 km naar het zuiden vinden we een grote camperparking pal aan het strand van Foz do Arelho. Dit ligt aan een grote baai praktische afgesloten van de zee. We kunnen er op de eerste rij staan, want het is niet druk. En om meteen de vraag van Leny te beantwoorden: tot nu toe zijn we maar heel weinig Nederlanders tegen gekomen. De meesten zijn Portugees of Frans. Maar ja we zijn ook (nog) niet in de Algarve…..

Vrijdag 21 januari 2022 Wandeling langs de lagune.
Om 9.15 uur staan we al in de startblokken voor een wandeling helemaal om de lagune heen. We vermoeden dat het zo’n 25 km zal zijn. De lucht al weer strak blauw. We zien op de kaart dat er bij de opening naar zee, overgestoken kan worden (bruggetje of via het strand?), dus eerst maar die kant op. Eerst langs de boulevard en dan het strand op. Er racen diverse strandpleviertjes over het zand en enkele vissers werpen hun hengels uit. Dan staan we ineens voor een stroom waarvan het lijkt of de lagune leegloopt: het wordt eb, alleen…dat duurt nog even. Ik zie op een getijdentabel dat het pas over 1 uur laagwater is. Geen overtocht dus. Hier valt ons plan letterlijk in het water. We hebben geen zin om een uur te wachten tot we kunnen oversteken. Dan maar terug en de andere kant op. Zo lopen we om half 11 de camperplaats voorbij en zijn we terug bij af. Er ligt een mooi wandelpad langs een groot deel van de lagune; we komen verschillende wandelaars tegen en op het water zijn vissers in hun bootjes druk bezig met hun visserstuig. Op de zandbanken die nu ontstaan, wordt driftig in de grond gepeuterd naar schelpdieren. Meeuwen scharrelen hun kostje bij elkaar en we zien een groenpootruiter op een paaltje op 1 poot staan. Als we op het einde van een uitloper van de lagune zijn, zoeken we een plekje voor een lunchpauze. Omdat we nu de ronde niet kunnen afmaken (als we weer bij zee zijn, is het alweer vloed aan het worden), besluiten we het rondje door het dorp Nadadouro bovenlangs af te maken. Behalve een kerkje en een restaurantje is er niet veel te zien. Tussen het dorp en de lagune liggen wat luxe bungalows en zo te zien wordt er ook nog flink gebouwd. Om half 3 zijn we dan weer terug bij de camperplaats. We blijven nog een nachtje hier, ’t bevalt prima. Omdat er uitstekende wifi is kijken we ’s avonds weer eens het Nederlandse journaal (wat een zootje met The Voice!) en kan ik precies de finale van De slimste mens bekijken.

Zaterdag 22 januari 2022 Wandeling bij Roliça en naar Bombarral.
Stonden we gisteren nog als een van de weinige campers op de voorste rij, we zien dat er gisteravond nog aardig wat is bij gekomen; we staan ingesloten tussen Portugese weekend-camperaars. Het maakt niet uit, want we gaan weer wat verder.
We rijden naar Roliça en vinden naast een bushalte bij de kerk een parkeerplaats. Hier begint de wandeling van vandaag. Deze keer is het er een met een belangrijke historische achtergrond: Er werd hier slag geleverd tijdens de Franse overheersing en in 1808 lukte het de Portugese en Engelse troepen ( totaal 15.000 soldaten) om de Franse legermacht van Napoleon (4000 man sterk) bij Roliça te verslaan. Diverse herdenkings-punten liggen op onze route. Ook lopen we door een, voor de streek, belangrijk agrarisch gebied; appel- en perenboomgaarden en wijngaarden. In de verte zien we een hoge berg met een groot kruis erop en we maken de grap dat we daar straks zullen zijn. Inderdaad; geen grap. Na eerst een tijdje door landbouwvelden te zijn gelopen en dwars door het dorpje Colombeira, begint de klim over een dicht begroeide helling met steile smalle paadjes. Halverwege is een plateau waar we een grafmonument ter ere aan een van de gevallen Engelse generaals kunnen bekijken en na nog wat klimwerk zijn we op het hoogste punt: bij het kruis en het eerbetoon aan de slag bij Roliça. Het uitzicht is fenomenaal! Helemaal tot aan zee kunnen we kijken. Meteen een mooie plek voor de middagpauze. Aan de andere kant van de berg gaat het dan omlaag, meestal over een brede zandweg. Ook op deze route stonden de geel-rode tekens duidelijk aangegeven. Rond half drie zijn we terug in Roliça.
We rijden nog een eindje door naar Bombarral, want daar zouden camperplaatsen zijn. De eerste op ons lijstje blijkt te zijn opgeheven: het hele plein ligt op de schop. Dan door naar nummer 2. Die vinden we vlot, vlak achter een winkelcentrum. Het is een rustige plaats met service, dus prima. We kijken even naar een paar mensen die tussen de parking en de spoorbaan windhonden aan het trainen zijn. Steeds twee tegelijk moeten het tegen elkaar opnemen. Het is een grote stuifboel. Morgenochtend maar even het centrum inlopen, dan weten we tenminste ook hoe Bombarral zelf eruit ziet.