*Even vooraf: Wat leuk dat we zoveel reacties krijgen op onze reis. Rob V. bedankt voor je uitgebreide uitleg over de vreemd aangeklede Portugees.
Met mijn hart gaat het intussen prima (n.a.v. diverse ongeruste vragen). Ik had deze week voor controle moeten komen, maar ja, dat heb ik maar even uitgesteld tot maart. De assistente van de cardioloog was zeer verbaasd over mijn afzeggen van de afspraak. Ik ben steeds meer geneigd om de booster met Moderna de schuld te geven…(?)
Oké en dan nu verder met het verhaal van onze reis:

Donderdag 13 januari 2022 Naar Montemor o Velho
We kwamen gisteren vrij laat aan in Lorvaõ; het begon al te schemeren. Dus vanochtend eerst maar ter plekke rondkijken. We zagen gisteren al het enorme kloostercomplex. Om 9.00 uur staan we al bij de ingang. We betalen de entree en de jongeman vraagt ons of we een rondleiding willen…nou graag. Hij draait de toegangspoort op slot en neemt ons mee voor een rondgang, terwijl hij veel vertelt over de interessante geschiedenis van dit klooster en de kerk. Er liggen veel nonnen en monniken begraven in de kloostertuin. Opmerkelijk is dat de grote, rijk versierde stenen voor liggende doden zijn en de kleine met alleen een jaartal erop, voor rechtopstaande doden, afhankelijk van de rijkdom van de familie. Ook het verhaal over de koningin van León, (Thérèse van Portugal) is bijzonder; toen haar huwelijk met haar neef, koning Alphonso IX, nietig werd verklaard, nam ze het benedictijnenklooster over en stichtte er een cisterciënzerklooster met 300 nonnen. Tot haar dood in 1250 leefde ze daar. Aan het einde van zijn rondleiding geeft de gids ons de tip om aan de overkant, in de pastelleria, wat speciale lekkernijen te proberen, uniek uit Lorvaõ. (Zoals de monniken ze vroeger maakten). Natuurlijk volgen we dit advies op en kopen wat lekker uitziende baksels. Om kwart voor 11 vertrekken we dan, voor een rit voornamelijk langs de Mondego. Af en toe stoppen we even voor een fotomomentje bij uitzichtpunten. We verlaten het berglandschap en in San Martinho do Bispo, op een grote parking tegenover Coimbra, wandelen we een uur langs de rivier en via een brug en een winkelstraat weer terug. Parkeerkosten: 75 cent voor 2 uur, die door een dame in een hokje worden geïncasseerd. Dan gaat het verder door natte rijstakkers van de brede delta naar Montemor o Velho, waar we onderaan het kasteel parkeren. Algauw klimmen we via de (stilstaande?) roltrappen omhoog naar het imposante kasteel. Er zijn mannen aan het werk : de boel wordt gerenoveerd en we kunnen niet binnen kijken helaas. Dan via een omweg weer omlaag, de Velho Rio Montego langs, (een oude tak van de hoofdrivier). We zien hier o.a. ooievaars, aalscholvers, en koereigers. We besluiten hier vannacht te blijven en morgen door te rijden naar de kust en de monding van de Mondego.

Vrijdag 14 januari 2022 Naar de kust, Costa de Lavos
Na de gebruikelijke ochtendrituelen en een bezoekje aan de Lidl gaat het verder de Mondego langs. De eerste stop is in Vila Verde, vlak voor Figueira de Foz. In een stil paadje vlak bij het water en net over het spoor parkeren we en wandelen langs het moerasachtige gebied van de Mondego tot aan het station van Fontela. Zo’n 3 km. Het levert wat aardige plaatjes op van wulpen die scharrelen in de slikgrond. Verder nog wat reigers, zwarte spreeuwen, kwikstaarten, meeuwen en een ijsvogel. Vanaf hier is de hoge brug te zien, die van Figueira de Foz naar de overkant van de brede monding gaat. Nog 25 km te gaan tot aan de camperplaats in Costa de Lavos. We zijn er ruim voor de middag en hebben keuze uit mooie plaatsen. Het is er (nog niet) druk. Er is gratis service (grijs water en toilet legen). Wat een tof plekje, net voor het dorp, pal aan het strand en toch beschut door de duinen. We gaan meteen een rondje maken; via een vlonderpad langs het strand tot aan het einde van het dorp en door wat straatjes weer terug. We zien een tweetal terrasjes, een restaurant en een buurtsupertje. Meer is het ook niet, maar voor ons genoeg. Hier houden we het wel even uit de komende dagen. Na de lunch, naast de camper in de zon, lezen we even een tijdje en gaan dan op weg voor een strandwandeling in zuidelijke richting. We zien op het nagenoeg lege strand behalve een paar vissers, steeds groepjes strandracertjes (drieteenstrandlopers en strandplevieren). Jammer dat er ook zoveel plastic is aangespoeld. Na drie en een halve kilometer komen we in het volgende dorpje : Leirosa. We vinden een barretje waar we wat te drinken pakken. Eigenlijk zou ook hier om een QR-code moeten worden gevraagd, maar dat gebeurt niet. Er zijn een aantal gasten, waarvan er enkele driftig kraskaarten open krassen. En natuurlijk staat er een tv aan. Dan gaat het dezelfde weg over het strand weer terug onder een blauwe lucht, de zon nu in de nek en de maan op twee uur. Die zien we trouwens de afgelopen dagen steeds duidelijk overdag. Terug bij de camper zitten we nog buiten tot de zon onder gaat. Ik maak paella met verse garnalen die door Nart worden gepeld. Af en toe rijden er nog wat campers binnen, maar druk is het niet.

Zaterdag 15 januari 2022 Costa de Lavos
De dag begint met wat bewolking. Om negen uur komt de bakker luid toeterend het terrein oprijden: er staat al een handjevol klandizie klaar bij de middelste lantaarnpaal. Tegen half elf, de zon begint er goed door te komen, trekken we de wandelschoenen aan en gaan op pad. Eerst het dorp uit en dan in noordelijke richting naar São Pedro, dat aan de Mondeo ligt, pal tegenover Figueras do Foz. Helemaal over het strand. De zee is wat wilder dan gisteren. Af en toe loopt het moeizaam door het mulle zand. Na een kilometer of 6 zijn we er; we komen 1 keer een wandelaar tegen en er staan een aantal vissers met grote hengels. Via de boulevard maken we een bocht voor het ziekenhuis langs en komen aan de oostzijde van het dorp waar de Rio Pranto in de Mondego uitloopt. Bij de rotonde is een pastelleria, waar we binnenlopen voor een kop thee en iets erbij. Ik neem een pasteis de nata, Nart een wat groter formaat bladerdeeg-ding. Dan vervolgen we onze route weer in zuidelijke richting, dwars door het dorp weer richting strand. In een “parque de merendas” net voor de duinen staan tientallen picknicktafels, compleet met BBQ-mogelijkheid. De dennenbomen zorgen voor schaduw. Hier eten we onze boterhammen op. Dan gaat het dwars door het duingebied naar het strand en lopen we de laatste 5 km terug naar Costa de Lavos. We zitten nog even buiten, maar de wind is fris en de zon verdwijnt achter de wolken. Morgen maar weer een stukje verder de kust langs.

Zondag 16 januari Naar Praia de Vieiras.
We rijden vandaag maar 35 kilometer zuidwaarts naar een mooie camperparking aan het strand van Vieiras. We zetten de camper vlak naast het riviertje de Liz, dat 50 m verder in de oceaan stroomt. Er staan al best veel campers, voornamelijk Portugese. We wandelen eerst via een brug verderop naar de overkant om daar het duingebied en het strand te bekijken. We passeren een picknickplaats waar veel gezinnen aan de lunch zijn. Dan weer aan deze kant van de rivier en via de vlonderpaden naar de boulevard. Het is er druk met flanerende mensen en kinderen. Automobilisten hebben moeite een parkeerplek te vinden en de terrasjes lopen vol. De boulevard lopen we af tot aan het einde, waar de vissershutten staan en gaan dan via achterafstraatjes weer terug. Er staan kleurig gestreepte kramen van visverkopers en het aantal visrestaurantjes is aanzienlijk: keuze genoeg voor vanavond. Bij een strandtent kunnen we nog net een leeg tafeltje bemachtigen en nemen wat de drinken. Altijd leuk om mensen te bekijken, die op het terras zitten of langs lopen. Als we tegen zeven uur terug lopen naar de boulevard, is die vrijwel uitgestorven. Hier en daar nog een auto. We kiezen het dichtstbijzijnde visrestaurant met de naam:”Naufrágil”. We worden hartelijk ontvangen en moeten onze QR-code laten zien. Op een groot scherm worden de weekend voetbalwedstrijden uitgezonden, zonder geluid. Er zijn nog 2 tafeltjes bezet en er komt een groep van 8 man binnen, die gedurende de hele maaltijd praktisch geen woord met elkaar wisselt. Heel opmerkelijk! We nemen als voorgerecht een bruchetta: geroosterde toast met tomaat, vis en kaas. Dan daarna dorade, heerlijk gegrilde vis met salade en als toetje nog een soort ijsje. Samen met een glas Vinho Verde een heerlijke maaltijd! De bediening komt wel 5 of 6 keer vragen of alles smaakt (hij praat wat Engels). Ondertussen kan ik via de wifi een nieuw luisterboek op mijn telefoon downloaden; kan ik weer even vooruit. Als we terug lopen zien we dat de maan bijna vol is. Op de camperparking staan nog maar 5 campers. Met het geluid van de branding op de achtergrond zullen we heerlijk slapen.

Maandag 17 januari 2022 naar Porto de Mós
Het eerste wat vandaag moet gebeuren is dat Nart zijn INR waardes moet doorgeven aan de trombosedienst. Daarvoor prikt hijzelf en een druppel bloed geeft de waarde aan. In eerste instantie lukt dat niet: de code geeft aan dat het apparaat te koud is. Een half uur later lukt het wel en daarna krijgt hij een nieuw doseerschema door gemaild. Verder ligt er weer een stapel wasgoed. We rijden naar Pataias waar een Intermarché is met wasmachines. Dezelfde procedure als de vorige keer: kind kan de was doen! Ondertussen loop ik even een grote Chinese bazaar binnen aan de overkant. Daar is altijd wel wat te vinden. Om half een, als we ook weer de watertank hebben vol gegooid, rijden we door naar Porto de Mós. Dit stadje schijnt een bezoek waard te zijn en ligt aan de rand van het natuurgebied Parque Natural das Serras de Aire e Candeeiros. Dit is een kalksteenlandschap met weiden, olijfbosjes, stenen muren, grote spectaculaire spelonken met grillige rotsformaties en grotten. Ook nestelt hier de alpenkraai. De camperparking ligt pal aan een mooi park met picknicktafels, minigolfbaan, speeltoestellen en beeldhouwwerken. We lopen na de lunch even de toeristeninfo in, om een boekje met wandelmogelijkheden en een stadsplattegrondje op te halen. In de stralende zon gaan we op weg naar het kasteel, dat we van ver af al op de heuveltop zien liggen. Het is een bizar kasteel, oorspronkelijk een Moors fort, dat door opeenvolgende christelijke koningen door de eeuwen heen werd herbouwd. Het huidige uiterlijk heeft groene torentjes en dateert uit 1420. Als we eenmaal naar boven zijn geklommen staan we voor een dichte poort: het is maandag. Dus gesloten. Maar alleen het uitzicht over de stad en omgeving is de moeite al waard. We dalen weer af via een kerk, een kapel en door smalle straatjes tot we weer bij het park komen en de camper. Ik ga een potje koken in de Omnia. Ik maak graag hartige taarten en zonder oven gaat dat moeilijk, behalve in de Omnia die gewoon op het gas kan. Al verschillende keren heb ik wat uitgeprobeerd en meestal lukt het goed, zo ook de quiche van vanavond, een met bieten, prei en geitenkaas. Die is ook wel een foto waard.