Zaterdag 8 januari 2022 Naar Macedo de Cavalairos
Het is ’s morgens koud, glad en mistig in Bragança. Een mooie gelegenheid om deel 2 van de reis op Reismee te zetten. We rijden net na 11.00 uur weg uit de stad. Amper 10 minuten daarna is de mist volledig verdwenen en gaan we onder een mooie zon en door een uitgestorven landschap naar het stuwmeer van Azibo. Er staat een infobord met een uitgezette wandeling, dus daar gaan we. De route loopt gedeeltelijk langs het meer en gaat via fikse klimmetjes heuvel op heuvel af, met steeds mooie uitzichten. Op het voor ons verste punt gaat het dezelfde weg weer terug. Nadat we nog een tijdje, terug bij de camper, tijdens het uitrusten, een troep vinken hebben geobserveerd, rijden we door naar Macedo de Cavalairos. Bij het zwembad is een parking (met service) speciaal voor campers. We gaan op zoek naar een restaurant tijdens een rondje centrum. We waren het even vergeten, maar straathonden zijn hier de gewoonste zaak. Meestal trekken ze in groepjes rond op zoek naar eten. Restaurants gaan hier pas om 19.00 uur open en het valt niet mee om er één te vinden; veel zijn er gesloten (tijdelijk of permanent?) Het wordt uiteindelijk Cantinho da Espanhola, ja een Spaans eethuis. We eten er een heerlijke paella en drinken er een Vinho Verde bij : perfect! Dat de televisie er aan staat nemen we maar voor lief, een gewoonte die we ook nog kennen van voorgaande jaren. Als we vertrekken zijn we nog steeds de enige gasten….

Zondag 9 januari 2022 Naar Torre de Moncorvo.
We willen verder afzakken richting de rivier de Mondego, die langs Coimbra loopt en bij Figueira de Foz in zee eindigt. Uit onze Capitoolgids kiezen we een stadje met de mooie naam Mirandela. Het ligt maar 20 km verderop en we parkeren vlak aan de rivier de Tua. Het stadje is net zo mooi als de naam met fraaie parken langs de rivier en een Romeinse brug met 20 bogen die nu alleen voor voetgangers is. Bij het toeristenkantoor zien we een bewegwijzerde wandeling beginnen, die aan de overkant langs de Tua loopt. Wandelschoenen aan, lunchbox mee …het is prima wandelweer. We gaan op pad via die brug. We komen eerst langs moestuinen met heel veel koolsoorten, (Portugezen zijn kampioen in het eten van kool) Verderop zien we kurkeiken, olijfbomen eucalyptussen, mimosa en blaffende honden ; geen wandelaars. Alleen 4 crossmotoren, die ons stuivend voorbij racen, terwijl wij aan de boterhammen zitten.. Bij een stuwdam in de rivier keren we om en lopen dezelfde weg terug. We rijden daarna nog een eindje verder naar Torre de Moncorvo via een schitterende route door de bergen met wijngaarden op de terrassenhellingen. Een klein weggetje van Vila Flor naar Sanpaio geeft schitterende panorama’s ( de weg heet ook zo, zien we op de borden staan) en mooi zicht op een in de diepte liggend stuwmeer .In Torre de Moncorvo, bij de sportvelden, waren we al eerder: begin januari 2018. Toen maakten we een route langs de Duero. Er is zicht op de stad en zelfs een toilet en douche (koud!) zijn beschikbaar. De temperatuur is aanzienlijk opgelopen, de verwarming blijft voorlopig uit.

Maandag 10 januari Naar Trancoso
We gaan eerst naar de Intermarché in Villa Nova de Foz Cõa om boodschappen te doen. Ik hoopte er al een beetje op en inderdaad is hier een mogelijkheid om de was te doen. We hadden al een aardige hoeveelheid. Voor 8 euro kan er 18 kilo in de wasmachine. Ondertussen worden er boodschappen gedaan. Een half uur later is de droger ook klaar en kan alles de kast weer in. Om twaalf uur vertrekken we dan richting Marialva, nu door een ruig landschap. De wegen zijn weer uitgestorven. Marialva bestaat hoofdzakelijk uit de ruïnes van een middeleeuwse stad. Granieten muren, stukken van beeldhouwwerk en een opvallende schandpaal wekken samen met het imposante kasteel de indruk van vergane grootheid. We zien een kerk, een kapel en bouwvallige huisjes. Hier en daar wordt gewerkt aan restauratie. Na lunch op een muurtje in de zon rijden we nog 14 kilometer verder naar Trancoso Bij de stadspoort is een grote parking waar we een mooi plekje vinden. Natuurlijk gaan we meteen op pad. De stad was in 1283 een huwelijksgeschenk van koning Daris aan zijn bruid Isabel. Hij liet de muren bouwen, die de stad nog steeds omringen, samen met een flink kasteel. Binnen de muren zijn een aantal kerken te vinden, een kapel, een museum en een paar pleinen, waarvan één met een joekel van een boom. In de smalle straatjes zijn allerlei soorten winkeltjes gevestigd en aan verschillende zijden zijn poorten met mooie bogen en kantelen. Om 16.00 uur hebben we alles wel gezien en gaan terug naar de camper; we blijven hier vannacht.

Dinsdag 11 januari Naar Carregal do Sal
Al om 9.00 uur zijn we op weg. Het was vannacht best koud en nu staat er een frisse wind. Maar de zon schijnt. Vandaag willen we zo goed als het kan, de rivier de Mondego volgen. Deze ontspringt in de Serra da Estrela, de grootste bergketen op het vaste land van Portugal. Met een hoogste piek van 1993 m. Wij rijden aan de noordkant van dit gebergte langs. Na 234 km mondt de Mondego uit in de Atlantische oceaan bij Figueira de Foz. Onderweg willen we nog allerlei interessante plaatsen aandoen. Zo lezen we dat in Celorico de Beira speciale kaas wordt gemaakt: de Serra-kaas. Dit is de beste kaas van Portugal en wordt gemaakt van schapenmelk uit de Serra da Estrela en wordt gestremd met distel. Bij kamertemperatuur gaat de kaas lopen en wordt er dan uitgeschept via een gat in de korst. Na wat smalle straatjes te zijn doorgereden, komen we uiteindelijk op de parking. We gaan op zoek naar het kaasmuseum en het kasteel. Van het kasteel staan alleen de muren en een toren er nog, na een aantal grensconflicten met Spanje. Het is aardig klimmen er naar toe. Halverwege zien we ineens “Solar de queijo” op een groot gebouw staan. Een kaashuis dus. We kijken even binnen rond; het ziet er erg mooi en leerzaam uit. We zien toch maar af van het kopen van zo’n kaas, toch gauw anderhalf à twee kilo zwaar! Dan verder omhoog naar het kasteel, vanaf de kantelen is er een weids uitzicht over de vallei en de bergen verderop. Het centrum uitrijden gaat heel wat makkelijker dan er in. Tussen Nelas en Seia passeren we voor de eerste keer de Mondego. Net over de brug is een kleine parking, waar we meteen even lunchen en een kort wandelingetje en natuurlijk foto’s maken. Twintig km verder zoeken we een nieuwe camperplaats in Carregal do Sal op. Super lux is het hier: toiletten, douches (ook warm), wastafels, wifi en de gebruikelijke service. Zelfs toiletpapier, zeep en handdoekjes zijn aanwezig en volgens de aantekenlijst wordt er twee keer per dag schoon gemaakt. En dat allemaal gratis en voor niks. We maken nog een rondje door het centrum, waarbij we ons verbazen hoe men hier bezig is met alles op te knappen. Nette stoepen, parkjes en plantsoentjes. Bij een speel/sportterreintje ( ziet er ook heel nieuw uit) is een terrasje met gele Lipton stoeltjes. We gaan in de zon zitten en bestellen een wijntje. Enkele tafeltjes zijn bezet. Als we bij de camper terug zijn babbelen even met een enthousiaste Noor die naast ons staat met zijn camper. We nemen een lekkere douche en bekijken wat wandelfoldertjes die beschikbaar zijn in het toiletgebouw. Misschien wat voor morgen?

Woensdag 12 januari 2022. Wandeling langs de Mondego
Na wat gepuzzel hebben we een wandeling uitgekozen die vlakbij begint. We rijden de 8 km erheen, nadat we nog even bij de “Pingo doce” boodschappen hebben gedaan. Net na de brug is een parkeerplek. We kunnen links of rechts de rivier langs via de GR 48. Linksom is het 8,3 km en rechtsom 5,8 km. Het is geen rondwandeling dus moeten we de zelfde route weer terug. We kiezen voor die naar de granieten brug (Atalhada brug), rechtsom. De lucht is strakblauw en de zon doet z’n best. Het pad is breed en onverhard en staat vol met Mimosabomen, bijna in bloei. Het gaat meestal hoog boven de rivier langs, en af en toe daalt het pad tot vlak bij de oever. 1 km voor het eindpunt is een picknickplek; prima voor de lunch. Van de mooie brug is niks te zien; de oevers zijn hier dicht begroeid met eucalyptusbomen en ander struikgewas. Op het laatste stukje terug zien we nog een klein paadje naar de oever beneden. Daar aangekomen hebben we mooi zicht op de brug waar we geparkeerd staan, reusachtige boulders links en rechts en een oude watermolen. Er lijkt een soort strandje te zijn in een flauwe bocht van de Mondego. Al met al een schitterende dag! We rijden nog een stukje door richting Coimbra en passeren onderweg nog een groot stuwmeer. In Lorvaõ vinden we, na nogal wat bochtenwerk en spectaculaire uitzichten, op een pleintje voor de Igreja Matriz de camperplaats. Ziet er prima uit.